٢٩ آذرماه، پنجاه و هشتمین سالگرد درگذشت استاد ابوالحسن صبا
شعری که در اواخر عمر مدام زمزمه می کرد این بیت بود:
"شیشه ی می در شب یلدا شکست از غم هجرت دل شیدا شکست..."
۵۷ سال از رفتنش، رفت.. همچنان بسان او مادر روزگار نیافرید..

جهت شادی روح مهربانش، بنوازید دوستان..
زنگ شتر و سامانی و بهارمستش را بنوازید..به زندان و دو ضربی ترکش را بنوازید..کاروان و زرد ملیجه و کوهستانی و در قفسش را بنوازید...
او آمرزیده است، فقط شادی روح می خواهد..پس تا می توانید عاشقانه و ژوست بنوازید به یادش..او پدر موسیقى ایران است و گردن هر آنکس که دستى بر آتش موسیقى ایران دارد, حقى بسیار دارد..
نام و یاد بلندش غرقه نور باد.