باید بگم که وقتی نمایش رو دیدم و از تماشاخانه بیرون اومدم کلا راضی بودم. به نظر من اینکه کارگردان و بازیگران بتونند صحنه‌های زیبا خلق کنند امتیاز قابل‌توجهی براشون به ارمغان می‌آره که در این نمایش صحنه‌های زیبایی هم وجود داشت. نمایش سه قسمت داشت: قسمت اول مربوط به سیاوش، قسمت دوم مربوط به رستم و سهراب و قسمت سوم مربوط به ضحاک و شهنواز و ارنواز بود. من شخصا با اپیزود دوم ارتباط خیلی خوبی برقرار کردم و فکر می‌کنم که علت این موضوع بیان تهمینه بود. نکته‌ای که در تمام نمایش وجود داشت این بود که بازیگرها، خصوصا بازیگرهای زن برای اینکه به لحن و صداش قدرت کافی و حالت حماسی بدن صداشون رو خیلی بم کرده بودند و فریاد می‌زدند. این موضوع باعث می‌شد که شنیدن صدای بازیگرها که متن سنگینی رو هم بیان می‌کردند سخت بشه. من فکر می‌کنم اطلاعات بیشتری که داستان رستم و سهراب و متن بیضایی در این اپیزود داشتم و اینکه تهمینه تک‌گویی قابل فهم و شنیدنی داشت خیلی کمک کرد که بتونم با این قسمت ارتباط برقرار کنم. اپیزود اول اما به نظرم چندان کارامد و پخته نبود. من نمی‌تونستم با هیچ‌کدوم از شخصیتها ارتباط برقرار کنم و حتی به نظرم میزانسن یا اجرای بازیگرها هم چندان قابل توجه نبود. در اپیزود سوم با اینکه با شهنواز و ارنواز خیلی ارتباط برقرار نکردم اما بسیاری از صحنه‌ها برام جذاب بودند. مثلا اینکه بازیگرها با دستهاشون مارهای روی شونه‌های ضحاک رو می‌ساختند برام خیلی جالب بود.
نکته دیگه‌ای هم هست که نمی‌دونم چه‌طوری باید بیان بشه که هیچ‌کدوم از خوانندگان رو ناراحت نکنه. نکته اینه که من چندی قبل نمایش «وقتی ما مردگان بر می‌خیزیم» رو دیدم که البته به نظرم نمایش ناپخته‌ای بود و باهاش ارتباط خوبی برقرار نکردم. اما اون نمایش به طرز عجیبی به نظرم مشابه نمایش «بیضایی» بود (یا برعکس). در هر دو نمایش اجرای بازیگرها تا حد زیادی اغراق‌شده بود. در هر دو نمایش صحنه با استفاده از سه تا جسم شبیه به هم (که تا حدی به کوه شباهت داشتند) طراحی شده بود و با حرکات این اجسام ساخته می‌شد. ضمنا هر دو نمایش از صدا و بیان خاص بازیگرها خیلی بهره می‌‌بردن. نظر شخص من اینه که صدا و بیان بازیگرها (خصوصا بازیگرهای زن) در نمایش وقتی ما مردگان بر می‌خیزیم بهتر بود. اما طراحی صحنه و نور و گریم، روند و یکدستی نمایش و بی‌شک متن نمایش در تئاتر ... دیدن ادامه ›› «بیضایی» بسیار بهتر بود.
به طور کلی باید به دست اندرکاران این نمایش خسته‌ نباشید گفت و ازشون تشکر کرد که سراغ متن‌های سنگین بیضایی و اصلا خود اسم بیضایی رفتن.