"یک فیلم مستند داستانی"
به نظرم منطق دو وجهی، و همچنین ساده سازی حاکم بر این نمایش، آن را از طرح مسائل جدی مربوط به انسان سخت ناتوان و در گشودن راه تأمل در روابط بسیار پیچیده انسان ها به شدت ناموفق ساخته است. منظورم از منطق دو وجهی، منطق سیاه و سفید دیدن انسان هاست که در داوری این نمایش، به صورت گناهکار و غیر قابل اعتماد بودن مردان و بی گناهی و پاکدامنی و عصمت بی زبان زنان جلوه گر شده است. بی زبانی این عصمت البته امروز دیگر با تکنولوژی های جدید از میان رفته و دوربین های مخفی و... در خدمت آشکار سازی مخفیگاه های رذالت پنهان مردان و عصمت مخفی زنان قرار گرفته است. از این جهت نمی توان از نگاه کودکانه این نمایش به نسبت میان انسان و تکنولوژی جدید تأسف نخورد و از قربانی شدن امکان طرح پرسش هایی که ای بسا بتوانند ما را به تأمل در این نسبت برانگیزانند متأثر نبود....