دوستان تیوالی سلام. خنداندن مردم کار آسونی نیست . چون اگه بخوای به هر قیمتی مردم رو بخندونی حتما مردم کا رو پس میزنند. همونطوریکه توی سینما و تلویزیون شاید خیلیها که خواستند از بزرگهایی مثل مهران مدیری و رضا عطاران تقلید کنند موفق نشدند. مردم با کسی تعارف ندارند. قهقهه های مردم در حال اجرای نمایش و تشویق ممتد و طو لانی در پایان کار و بعضا دست زدنهای حین اجرای نمایش نشان از رضایت غالب تماشاگران از این اثر دارد.عامل اول موفقیت نمایش رو میشه در متن نمایش دونست . دیالوگهای نمایش اتفاقا خیلی هم عمق داشتند . عمق در استبداد تاریخی ملت ایران که فقط محدود به دوره ناصرالدین شاه هم نمیشه.مضحکه و مقتل خونی توی زمانهای مختلف تو مملکت ما رواج داشته و شاید هم همین الان و بیانگر احوالات مملکت و اوضاع مردمه . راضی کردن گروههای مختلف برای حکومت کردن . هنر و هنرمند هم از دید حکومت نشینان باید در خدمت حکومت باشه و کارش سرگرم کردن مردم باشه و هنر ارزشی برای حکام نداره جز زست و اهداف سیاسی خودشون و . . . . بازیها هم عالی بودن . بخصوص ارائه درخشان شهرام حقیقت دوست و خانم رویا میرعلمی .استاد دهقان نسب و خانم الهام پاوه نژاد هم با تجربشون بازی خوبی انجام دادن.موسیقی علیرغم زحمت گروه یه جاهایی گوش رو اذیت میکرد که به نظرم یه بازنگری تو شبهای بعد نسبت بهش بشه خالی از لطف نیست.دیدن نمایش رو به تیوالیهای عزیز توصیه میکنم. فکر میکنم بعد از کار خوب و عالی " سعادت لرزان مردمان تیره روز" و همچنین کار بانو نونهالی این کار هم جزو کارهای شاخص سال 1394 باشه.به کارگردان و سایر عوامل خسته نباشید میگم و یه تشکر و تبریک ویژه به شهرام خان حقیقت دوست عزیز.