نیست انگاری وآزادی مندرج دراین نمایش می تواندمبهوتمان کند
ما همه محتاج بتیم،بتی که زندگی ومرگ مارامعنادارکند،بتی که شکنجه ی بودن یاعذاب مردن رابرایمان قابل تحمل سازد. آنجا که از پناه معنابخشی بت هارهامیشویم،سنگینی هول آزادی وتنهایی را چگونه می توانیم تاب آوریم و دیگرباچه قادرخواهیم بود که بودن یا نبودن خود راتوجیه کنیم وازعذاب پوچی مصون داریم. دراین اجرا، پیروزی بت است، بتی که مرگ خود وهرعزیزی رابرایمان معناداروآسان میکند اما آنجا که دیگر"برای پیروزی"و هیچ"برای"دیگری برایمان نماند از کجا بدانیم که باید وبرای چه زنده بمانیم یابمیریم؟؟؟...