اوج و فرود نمایشنامه خیلی خوب بود و مثل همیشه هنر ماریو دولاپارت رو دیدیم.
من عاشق اون قسمتش شدم که بابو از زن خانه دار بودنش استعفا داد، و پیش بندش رو به نشانه اعتراض درآورد و پرت کرد.
بعد از اینکه الگوی زنانه مادرش براش شکسته میشه، زخم ها و عقده ها سرباز میکنه
افراد توی این نمایش مدام در سه ضلع مثلث "ناجی، آزار دهنده، قربانی "حرکت میکردند و مدام جاهاشون عوض میشد و کودک بازیگوش ونسان این وسط مدام همه را آزرده میکرد و بعد عذر خواهی میکرد.
با این ظر یکی از دوستان عزیز هم مخالفم، ارجاعات تاریخی و ادبی نمایشنامه قابل حذف نبود، چون در واقع نشاندهنده این بود که هرکسی نماینده یک شخصیتی تاریخیه.
در مجموع اجرای ارزشمند، دلنشین و پر از مضمونی رو شاهد بودم .
سپاس بسیار از لیلی رشیدی نازنین و همه هنرمندان این نمایش.