وقتی دوستی از خارج اومد تهران بهش گفتم شما چجوری انقدر تو کشورتون ثبات قیمت دارین؟ الان بری هتل توی پاریس مثلا شبی 80$ و دو سال دیگه هم بری با تولرانس خیلی کم و نا محسوس میشه مثلا شبی 82$. گفت چون ما یه فرهنگی داریم که خودبه خود باعث میشه کالا گرون نشه. اونم اینه که وقتی که گرون شد ما به صورت خود جوش اونو از سبد کالامون حذفش میکنیم. بنابر این برای جلوگیری از ضرر مجبور میشن به همون روال سابق برگردند. مثلا وقتی بود که گوشت گرون شد. مردم اون روز و روزهای بعد گوشت ابتیاع نکرند. دولت مجبور بود یا گوشت ها رو بریزه دور (که یعنی ضرر خالص) و یا به همون قیمت قبلی عرضه کنه تا مردم باز هم تهیه کنند.
این حکایت ماست. وقتی خودمون متحد نباشیم نباید انتظار فرج داشته باشیم. وقتی قیمت گزافی که من هنوز بعد خوندن کامنت دوستان متوجهش نمیشم رو روی تیاتری که فکر نمیکنم کار محیر العقولی توش انجام بشه میذارن ( و تبعاتش خرید این نمایش بدتر از خود خریدش هست) تنها کاری که میشه کرد همین نرفتن و تحریم کاره.
من حتی اگه تمکن مالی داشته باشم دوست ندارم توی این شرایط جزو گروه قلیل جامعه باشم که صرفا به علت متمول بودن میتونن نمایشی رو دنبال کنند.