کامنت به شدت بیطرف است.
بدون پیش داوری و قضاوت مجموعه ای از داستانک ها را روایت می کند که تک تک تماشاچیان شاید روزی روزگاری با آن دست و پنجه نرم کرده اند.
پدیده های اجتماعی که در عرف جوامع پذیرفته شده و بخشی از زندگی روزمره ی همه را تشکیل میدهد،اینبار با زبان تئاتر و با هنرمندی بازنمایی شده است.
به نظر میرسد در برخی از روایت ها تماشاچی مقابل یک آیینه تمام قد ایستاده است.
کدهایی که توسط نویسنده با چیدمان دقیق کارگردان به مخاطب داده میشود همگی در لحظه رمز گشایی میشوند.
اگر بپذیریم که مهم ترین وجه ارتباط از منظر فرستنده وجود سابقه پیام در گیرنده (مخاطب)است ،تمام روایات با نظم و مهارت مثال زدنی مثل یک تیر به هدف می خورند.
اجرای بازیگران باورپذیر و در مقاطعی حقیقی به نظر میرسید.این باور پذیری به حدی بود که در فاصله جایگزینی نوید محمدزاده با بهار کاتوزی من به عنوان تماشاچی A4-36
در حال طراحی نشستن روی صندلی صحنه و حتی گفتن یک جمله بودم با این مضمون:
باپیری یادت باشه!نوید باید باشه!
دوست دارم بیشتر راجع ... دیدن ادامه ›› به نمایش بنویسم ولی باشد تا پایان اجرا و حرفهای بیشتری که اگر الان بازگو شود ،شاید متهم به طرفداری همراه با تعصب شوم.
در پایان سپاس از محمد قدس عزیز...