بیست اسفند امسال
یک اجرای بیست، فوق العاده دوست داشتنی.
آخرین نامه
آخرین نامه با یک دکور متفاوت شروع می شود. متن کامل و حساب شده آن فرصت بی بدیلی برای بازیگرانش برای پرورش نقش ایجاد کرده است که نقش آفرینان به زیبایی از این فرصت استفاده کرده و از خود بیرون زده، دور شده و به نقش رسیده اند. همگی به بازیهای خوب نوید محمد زاده عادت کرده ایم و قبل از شروع نمایش هم به راحتی می توان حدس زد که محمد زاده بیش از دیگران در داستان حضور خواهد داشت. نمایش با درخشش نوید محمد زاده طلوع می کند. محمد زاده بر خلاف گذشته بسیار زیادتر از قبل از نوید دور شده و در نقش کمیک زندگی می کند. در ابتدای داستان شاید به نظر برسد این نمایش روی بازی محمد زاده جلو خواهد رفت چون لهجه و ژست های متفاوت و جالبی که ارائه میدهد تمرکز تماشاگر را به خود معطوف می کند و به این خاطر شاید به نظر برسد که بازیگران دیگر مجال درخشش نخواهند یافت اما بازی های زیبا و جاافتاده میثم نوروزی و پوریا رحیمی سام در جای خود و آنجایی که باید وارد عمل شود سوار داستان شده و روایت را به پیش می برد. متن بسیار حساب شده و زیبای اثر، در عین اینکه به خوبی و ریتم مناسب نقش ها را می شناساند و داستان را به پیش می برد بسیار هوشمندانه اجرا را بین بازیگرانش دو به دو و یا سه نفری تقسیم و پاس کاری می کند به گونه ای که تماشاگر از دیدن جدل دو شخصیت هرگز خسته نشده و قبل از ایجاد خستگی فضا عوض شده و نمایش با ترکیب سه نفری یا جدل دو نفری متفاوت ادامه پیدا می کند. هر سه بازیگر، به خوبی و زیبایی نقش خود را اجرا کرده و هر سه شخصیت برای تماشاگر کاملا قابل لمس و سرنوشت آنها ... دیدن ادامه ›› برای تماشاگر تبدیل به دغدغه میشود. در اواسط اجرا با وجود لذت و حظ وافری که می برید ممکن است به این فکر کنید که پایان این اثر چگونه خواهد بود و چگونه تمام خواهد شد چون اگر قرار باشد بدون اتفاقی خاص اثر، تمام شود تبدیل به مزخرفترین و مسخره ترین نمایش روی صحنه خواهد شد که چند نفر آمدند و یک سری ادا و اطوار درآوردند و رفتند ..... ولی پس از همراه شدن با داستان و اندکی زندگی با شخصیت های داستان، پایانی زیبا و به جا تمام اثر را معنی می بخشد و فینال اثر همچون اصلی ترین قطعه پازل که عدم وجودش همیشه احساس می شد و درک قطعات دیگر پازل را هم مشکل می کرد از راه میرسد و کل اثر را به یک باره تبدیل منظره ای زیبا و دلفریب می کند.
با وجود اینکه گروه دومین دوره اجرا را پشت سر می گذارد و تعداد زیادی اجرا را تجربه کرده است هیج اثری از خستگی بازیگران از تکرار اجرای نقش مشاهده نمیشد و بازیگران با قدرت به اجرای اثر پرداختند.