یکی از دیالوگای این نمایش که خیلی دوس داشتم:
بچه که بودم بابام که می خواست بره دریا گریه میکردم هیشکی نبود جلودارم بشه إلا خود بابام، راست که وایمیساد رو در روم یه نردبون می خواست تا برسی به چشماش ...