من اینکارو در اولین اجراش تو جشنواره امسال دیدم. کار خیلی قشنگی و میلاد محمدی تونسته به خوبی تماشاچیا رو با کارش همراه کنه.
در مورد خود کار باید بگم که کار در 4 اپیزود جدا از هم اجرا میشه. هرکدوم زاویه های مختلفی از روابط آدم ها رو به تصویر می کشه و سعی داره حرفش رو در پس واژه های طنز و در یک فضای طنزآلود بیان کنه؛ اپیزود اول و دومش رو بیشتر از بقیه دوست داشتم. اپیزود آخر هم تسلط خوبی رو می طلبید که آقای سعید محبی امین به خوبی از پسش بر اومد و البته اجرای اون اپیزود با اون ریتم هم خیلی جالبه و هم واقعاً سخت.اپیزود سوم رئال ترین بخش نمایشه که خوب از کار دراومده, اما یه حرفایی دارم در موردش که ترجیح میدم بعد از دیدن کار با دوستان مطرح کنم.
نمایش با فضای متفاوت و خاصی شروع میشه که اگرچه بخش اول با فضایی انتزاعی شروع میشه, اما به شدت نمود عینیش رو در روابط و رفتارهای متقابل خودمون میتونیم لمس کنیم.
به هر حال امیدوارم از این کار استقبال خیلی خوبی بشه؛ چون از دید من یکی از بهترین کارهای جشنواره امسال بوده که حقشه دیده بشه. مطمینم دوستانی که کار رو میبینن از انرژی که تو این کار و بین بازیگراش هست راضی میشن و با رضایت سالن رو ترک میکنن.
برقرار باشید