نمایشهای "مردی برای تمام فصول" و اجرای شکسپیری رابرت گرین وود را به فاصله دو روز دیدم و چون در پست قبلی درباره بازیهای نمایش اول نوشتم و ظاهرا صفحه ای برای اجرای گرین وود وجود ندارد، ادامه بحث درباره دومی را به ناچار اینجا می نویسم. امیدوارم امکان چنین اجراهایی از حرفه ای های آنسوی آب بیشتر فراهم شود. مردی میانسال با اجرای هفده شخصیت از شکسپیر، از مردهای قهرمان تراژدی مثل هملت و کینگ لیر و مکبث گرفته تا زنهای کمدی های رمانتیک تا صدای ناشناخته یکی از سانت ها (غزل ها) ی شکسپیر در وصف طنز آلود معشوق. و این مرد دوست داشتنی کمی چاق کانادایی که یک ساعت، این همه صدا و این همه لحن و این همه حس و حرکت را با کمک چندتا شی کوچک روی صحنه بازی کرد. یک بار هم تپق نزد و آنقدر یک نفس، صدایش را بالا و پایین و میانه متناسب با حس نقش تنظیم کرد که چندجا به جای او نفسم ناخودآگاه گرفت! آنقدر هر شخصیت به حس نمایشنامه های اصلی می خورد که از ته دل آرزو کردم او را همراه با گروه در یک اجرای کامل از شاه لیر یا مکبث یا حتی شخصیتهای جوانتر رومئو و هملت ببینم. کار تئاتری های عزیز ایران در این شرایط سخت، و درخشان بودن بسیاری از اجراهای هموطنان عزیز را همیشه دوست داشته ام و دارم، اما امیدوارم بچه های تئاتر آنقدر هشیار باشند که خودشان را همیشه با چنین اجراهایی که یک سر و گردن بالاتر از دیده های ماست مقایسه کنند که مثل یک هوای تازه در عصر سردپاییزی تهران آمد و توقع من تماشاگر را هم از خودم بالاتر برد!