چه هوس مبهمی بود
آن میل مدام قدکشیدن
ودوری سرشاخه های بخیل درخت آلو
از دست من نوپا
که نمی گذاشت شیرین کامت کنم
به شهد آلوی قطره طلا
... اینک که بزرگ شده ام ودستهایم به شاخه های درخت می رسد
توخاک شدی
زیر همین درخت آلو !