با توجه به اینکه پارسال این نمایشنامه پر مغز را خوانش کرده ، بصورت نمایش صوتی در آورده بودم، تصمیم گرفتم اجرای صحنه ای این تاتر را با دقت تماشا کنم چرا که ممکن است تصویر و تفسیری که من در ذهن خود از این درام ساختم با تصویر شخص دیگر منافرت داشته باشد و با کنار هم چینی این تصاویر به تفکر ایبسن می توان نزدیک شد.
این تاتر علاوه بر اجرای صحنه ای شامل فرم و سایه بازی هم می شد، که به جای تزیین اجرا، به تمام معنا در خدمت پیشبرد روایت داستانی بود . همین سبب شد چشم خود را بر روی ضعف های بازیگری و کارگردانی ببندم و به تمام معنا از کار ، لذت ببرم.
اگر نمایشنامه را خوانده اید
یا
نمایشنامه ی صوتی را از کانال تلگرام من شنیده اید.
پیشنهاد می کنم حتما به اجرای این اثر بنشینید .
تاتر جالبی بود ، یک تاتر مستند از زندگی پنج بازیگر کم نام و نشان ، بازی خانم بیک زاده خیلی خوب بود . باقی هم نمره ی قابل قبولی می گیرند . با توجه به اینکه نمایشنامه را خود بازیگران نوشته اند و اکت ها را خود ساخته اند می توان این تاتر رو یک نمایش بدون کارگردان هم در نظر گرفت
دوستان می دانید نام آهنگی که در میانه پخش شد و برای بازیگران نوستالوژی بود چه بود؟
رسالت ما این نیست که در زندگیمان به یک سری اهداف برسیم، بکه دستاورد حقیقی این است که در زندگی الهام بخش چه کسانی بوده ایم