کپی از فیلمی که به همین نام ساخته شده، البته که سعی شده بود جزئیاتی تغییر کنه اما خب سیر آن همان سیر فیلم بود وسعی شده بود حس فیلم رو به مخاطب القا کنه
آیا باید دید کپی خوبی یا بهتره بگم کپی درستی نسبت به خود فیلم بوده یا نه
از همون ابتدا در نریشن اولیه به کار بردن اسم هم مسیر نشان دهنده این موضوع هست که متاسفانه یا خوشبختانه اکثریت بیشتر مخاطبان تئاتر مخاطبان خاص یا همان قشر هنرمند هستند
بازی اضافه شماره ۱۲ مدام مدام تکرار میشد و به نظر من اصلا در نیومده بود
پرداخت کاراکتر ها بسیار شبیه هم بود گرچه جزئیات رفتاری و همچنین داستانی باعث ایجاد تفاوت در شخصیت پردازی شده بود اما خیلی شبیه هم بودن مثلا من فرق آنچنانی بین بین مرد شماره ۷ و شماره ۱۰ ندیدم
هر کاراکتر یه داستانی پشت ... دیدن ادامه ›› پرده داشت
اما در شماره ۶ ازش نه شخصیتی و نه کاراکتری گرفتم و اصلا بود یا نبود این شماره فرق آنچنانی در روند کار ایجاد نمی کرد به جز اینکه چند تا فکت به کل ماجرا اضافه کرد
شخصیت شماره ۱۱ که یک زن خارجی بود و کسی بود که متاسفانه در نیم ساعت اول نمایش متوجه حرف های اون نمی شدیم و اونم به خاطر شمرده شمرده صحبت کردن او بود که می شد با فضا سازی بیشتر به راحتی از پسش بر اومد، هر چند که در جاهایی یا یادش میرفت یا از قصد راحت صحبت می کرد
و در آخر متوجه رورانس عجیب غریب کار نشدم که چرا کارگردان باید به همراه ۴ و ۵ نفر در صحنه حضور پیدا کنه ?
حالا اومدن تنها کارگردان اوکی ولی مثلا فرق اون دوستان با بقیه عزیزان چیه؟
با این حال خسته نباشید میگم به امیر علی ابراهیمی و تیم عزیزشون
با احترام