دیدن این تئاتر تجربه جالبی بود، چون از نظر بصری و هنری واقعاً سطح بالایی داشت. طراحی صحنه و دکورها فوق‌العاده بودند و حس و حال خاصی به کل نمایش داده بودند. نورپردازی و گریم هم به شکل بسیار حرفه‌ای انجام شده بود و لباس‌ها دقیقاً با حال و هوای داستان هماهنگ بودند. واقعاً نمیشه از بازی بچه‌ها چشم‌پوشی کرد؛ همه با انرژی و مهارت بالا، شخصیت‌ها رو طوری زنده کرده بودن که انگار داشتی داستان رو از نزدیک لمس می‌کردی.

اما... مشکل اصلی برای من داستان بود. راستش، با تمام احترامی که برای زحمات گروه و این همه هزینه‌ای که صرف تولید شده قائلم، اما کورالاین به‌نظرم اون‌قدری عمیق و پیچیده نبود که این سطح از سرمایه‌گذاری و اجرا براش توجیه‌پذیر باشه. این داستان شاید برای یک انیمیشن یا اثری ساده‌تر، مناسب‌تر بود. ولی وقتی تو قالب یک تئاتر با این همه جزئیات حرفه‌ای بهش پرداخته میشه، به‌نظرم قصه‌ی خودش کم میاره و از اون تاثیرگذاری که انتظار داشتم دور میشه.

شاید اگر داستانی انتخاب می‌شد که پیام‌های عمیق‌تر یا خطوط دراماتیک قوی‌تری داشت، این همه زحمت و زیبایی در صحنه‌پردازی و اجرا بیشتر به چشم می‌اومد. ولی خب، در مجموع از تجربه‌ی دیدنش لذت بردم و دستمریزاد به گروه اجرایی برای این حجم از تلاش و کیفیت.