یه کافه لکانطه هم انگار پشت صحنه بود که این همدلی و گرمای محبت و رفاقت منجر به یه کار گروهی موفق شد . اجرای دختران گروه چشم گیر دلنواز و حرفه ای بود .آقای یغمایی کولاک کردند .بازیگران مرد بی نظیر بودند .شبی که من بودم بازیگری جور رفیقش آقای پورکریمی که بقول آقای حسنی توانا ،زخمی ویروس شده بود را کشید و واقعا درآورد کار را در عین حیرت همه . نویسندگان و کارگردانان کار باید تشکر کنم و از همه دست اندکاران برای ساخت شبی به یاد ماندنی در ذهن و قلب ما.سپاس🌼🌼🌼