این نمایش من و وادار کرد که بعد از مدتها بنویسم و اجازه بدهم به خودم در مورد تئاتر حرف بزنم
حاشیه:علی شمس را با حاشیه هایش در مورد استاد شهریار شناختم و از دور میدانستم قرار است اجرای یک آدم بی ادب را ببینم، ولی متوجه شدم که ادبیات را بیشتر از من میشناسد و با دیدن این اجرا به ادبیات او ایمان آوردم.

متن: علی شمس بی‌شک از بهترینهای ادبیات نمایشی است و از او لذت بردم هم کارگردانی هم متن، انتخاب بازیگر چشم نواز (بازیگران کمدی سر جایشان و بازیگران درام سر جایشان)
نمیدانم امیر بابا شهابی و آرش اشاداد (که به سختی متوجه شدم این دوکدام نقشها را بازی کردند) این دو نفر با سه صحنه مشترک مرا میخکوب کردند و جالب است که من در صحنه های این دو لبخند میزدم از انرژی بیش از انتظار آنها نه از کمدی بودن، بازیگران دیگر را هم ستایش میکنم از جمله بهاره افشاری و فرزین محدث که مرا بهت زده کردند ولی امیر بابا شهابی و آرش اشداد در خاطرم ماندگار شدند. دیدن این اجرا یا شما را ناراحت میکند یا ... از دست ندهید سپاس