خیلی بامزه بود ، جذابیتشم در روایت های مختلف اون بود که زیادی درگیر قصه نمیشدی و فقط از هر روایت چاشنی نمک و فلفلش و میچشیدی میرفتی ، واقعا کار نمکی بود همه بازیگرها خوب بودند از کار آقای جمشیدی لذت بردیم جوری بود در صندلی اطراف من به گوشم میشنیدم که مردم عملکرد این کاراکتر براشون جذابیتی ایجاد کرده بود که حین اون با خنده میگفتند وایییی یعنی چی ، یا آقای بنایی هم پر از دیالوگ و تیکه های خنده داری بودند ، آقای هاشمی سرشت بازی صورت قوی داشتند و حس رو منتقل میکردند خانم احمدی هم با 140 کیلو وزن :) خوب صحنه گردانی میکردند خانم خلج و برخوردار نیز خوب در نقش خودشون رفته بودند و متن رو خوب اجرا میکردند ، نباید توقع استندآپ کمدی داشته باشیم ، چون در اون جو محیط کلا فرق داره ایراداتی که بود به نظر من اول خود صندلی ها اصلا مناسب و راحت نبود دوم فقط از یه طرف راه برای ورود بود که میشد شاید با کمی جابه جایی ردیف صندلی ها فضا ورود راحت تری فراهم میشد ، تاخیر قابل پیش بینی نمایش باید فکری براش میشد خیلی طولانی نبود و اذیت کننده نبود اما توقع این بود وجودی نداشت ، و نقد آخر اینکه کاری هست که میشه سالها روی صحنه برد و فروخت ، و حتی موضوع رو عوض کرد ، اما اگر ریزتر بخواهم بشوم جانبداری یک طرفه به زنان در دادگاه حال نکردم ، و اینکه می شه قسمت های قوی کار حفظ بشه و با یه ویرایش مجدد بار متنی قسمت های کم نمک کار رو کمی چاشنی طنز اون رو تقویت کردکه به نظرم اگر بشه در حد ستودنی پیشرفت میکنه مخصوصا شاید با تحقیق در دادگاه های خانواده و الهام از وقایع خنده دار واقعی برداشت های جذاب دیگری هم داشت ، اگر بخوام نظر شخصی خودم بگم اتفاقا خنده اصلی بیشتر قسمتهای هست که مزه آن در تیکه های در اصطلاح مخصوص افراد بزرگسال هست در متن اما اگر جوری بود که بدون اشارات مستقیم مطرح میشد هنرمندان تر بود در تائتر چون فکر میکنم در استند اپ جای مناسب تری برای اون هست و شاید سلیقه من کمی سنتی تر هست نمیدونم اما در کل لذت بردیم .