اجرا زیاد دیدم که از نظرشون باید ته کار رو روی زمین و هوا ول کرد تا تماشاگر خودش فکر کنه!
نقطه بسیار شگفت آور این نمایش و متن این بود که موقعی که فکر میکنی تموم شده تازه یه چیز دیگه شروع شده!
روایت مستند گونه ای که گاهی با خنده گرفتن کاراکتر مرضیه همرا بود باعث میشد یهو شکست فضا صورت بگیره،بازی روان کاراکتر های مرضیه و مریم و پرستو و صفیه باعث میشد بیشتر درکشون کرد ولی فقط ضعف کار کاراکتر ترنس بود که خیلی افت ریتم داشت،ولی باقی بازیگران عالی و باور پذیر بودن،طوریکه تو تمام روایت هاشون به وضوح میتونی لمس کنی تمام مشکلاتشون رو،قسمت های درام کار خواه ناخواه اشک هارو سرازیر میکنه،گرچه از نظرم این کار برای آقایون چندان خوشایند نیست ولی از نظر من کارگردان و نویسنده کار خیلی جسارت داشته و تابوشکنی کرده که همچین متن لب مرزی رو نوشته و کارگردانی کرده،به نسبت کار اولی کارگردانی بنظرم کار تمیز و خوبی بود و با اینکه ممکنه آقایون خیلی نپسندن ولی بشدت پیشنهادم اینه که مخاطب بیشتر این کار آقایون باشه چون بعد کار حداقل یه هفته باعث تغییر نوع نگرششون میشه!امیدوارم بازهم از این قبیل کارها ببینم که یک دختر اینقدر با قلم با جسارتش سعی در تغییر جامعه مردسالار داره