تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالS3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 03:30:48
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
"لباسی تن می سی سی پی نیست"
می سی سی پی تئاتر خوبی بود اگر؛ بازی های زیبای بازیگران و دکور های سنگین آن در راستای داستانی زیبا و شیوا قرار داشت و تکه های مختلف پازل در کنار هم قرار میگرفت و تصویری زیبا برای مخاطب در آخر خلق میکرد نه اینکه هر کدام از تصاویر خلق شده در همان لحظه و مکان زیبا و تاثیر گذار باشد ولی در کنار پازل کلی و تصویر(صحنه) قبلی هیچ معنای زیبای آنچنانی که به تنهایی داشت را نداشته باشد،زیبا تر بود اگر قسمت های خنده دار آن تا سر حدات لودگی نمیرسید که متاسفانه رسید و بدجور هم در آنجا جولان داد مثل توجه کارگردان به آناستازیا که بیش از حد تکرار میشد و تماشاچی را کلافه میکرد.
تئاتر خوبی بود اگر کارگردان در قید و بند خودنمایی از لحاظ نمایش توانایی خود در خلق تصاویر زیبا نمیشد چون کاملا از متن و هدف داستان و غایت نهایی تئاتر دور شده بود برای مثال صحنه هواپیما که نه تنها طولانی و کلافه کننده بود بلکه به هیچ عنوان صدای بازیگران با وجود پنکه های بزرگ پر سر و صدا قابل شنیدن نبود این در حالی بود که ما در ردیف ده نشسته بودیم و فاصله آنچنانی با صحنه نداشتیم.در تبلیغات این تئاتر آمده بود که ادای دینی به سینمای کلاسیک است ولی برای مثال شخصیت لئون و وجود آن چگونه این ادای دین را به این فیلم زیبا توجیه میکند؟ تازه اگر آن را توهین تلقی نکنیم!؟بیایید واقع بین باشیم اگر با تئاتری در کل حال نکردیم و لذّت کافی و وافی را از عمق داستان آن نبردیم خود را گول نزنیم و خود را به جریان سطحی بینی تئاتر ندهیم تاکید میکنم لذت عمقی یعنی از محتوا و درون مایه ای که تئاتر دارد نه آن زرق و برق ظاهری که شاید در وهله اول انسان را تسخیر میکند، بله این تئاتر از لحاظ ظاهر بسیار غنی و زیبا ... دیدن ادامه ›› بود اما آیا محتوا و معنا و عمق آن نیز این چنین غنی بود یا در پس ظاهر زیبای خود ناپدید و فراموش شده بود؟!
شاید کارگردان به دنبال بیان خیلی چیزها در این داستان بوده ولی به جرأت میگویم که واقعاً شکست خورده بود و در ظاهر سازی های خود چنان غرق شده بود که آن مهم را از دست داده بود آن چنان شخصیت سازی و نوع معرفی آنها در خلال داستان ضعیف است که به راحتی میتوانی داستان را بدون آنها هم متصور شوی مانند نقش سجاد افشاریان و...
در آخر هم باید به زمان بسیار طولانی تئاتر که تماشاچی را تا خود جنون میکشد اشاره کنم که به هیچ وجه قابل درک نیست و البته هزینه بالای بلیط که با دیدن آن دکور و ترکاندن همه چیز در آخر کمی قابل توجیه است امّا چرا از جیب تماشاچی نگون بخت!!
بیایید با هم رو راست باشیم و بگوییم که لباسی تن پادشاه نیست همین.
حسن اندرزگو
می سی سی پی تئاتر خوبی بود اگر؛ بازی های زیبای بازیگران و دکور های سنگین آن در راستای داستانی زیبا و شیوا قرار داشت و تکه های مختلف پازل در کنار هم قرار میگرفت و تصویری زیبا برای مخاطب در آخر خلق میکرد نه اینکه هر کدام از تصاویر خلق شده در همان لحظه و مکان زیبا و تاثیر گذار باشد ولی در کنار پازل کلی و تصویر(صحنه) قبلی هیچ معنای زیبای آنچنانی که به تنهایی داشت را نداشته باشد،زیبا تر بود اگر قسمت های خنده دار آن تا سر حدات لودگی نمیرسید که متاسفانه رسید و بدجور هم در آنجا جولان داد مثل توجه کارگردان به آناستازیا که بیش از حد تکرار میشد و تماشاچی را کلافه میکرد.
تئاتر خوبی بود اگر کارگردان در قید و بند خودنمایی از لحاظ نمایش توانایی خود در خلق تصاویر زیبا نمیشد چون کاملا از متن و هدف داستان و غایت نهایی تئاتر دور شده بود برای مثال صحنه هواپیما که نه تنها طولانی و کلافه کننده بود بلکه به هیچ عنوان صدای بازیگران با وجود پنکه های بزرگ پر سر و صدا قابل شنیدن نبود این در حالی بود که ما در ردیف ده نشسته بودیم و فاصله آنچنانی با صحنه نداشتیم.در تبلیغات این تئاتر آمده بود که ادای دینی به سینمای کلاسیک است ولی برای مثال شخصیت لئون و وجود آن چگونه این ادای دین را به این فیلم زیبا توجیه میکند؟ تازه اگر آن را توهین تلقی نکنیم!؟بیایید واقع بین باشیم اگر با تئاتری در کل حال نکردیم و لذّت کافی و وافی را از عمق داستان آن نبردیم خود را گول نزنیم و خود را به جریان سطحی بینی تئاتر ندهیم تاکید میکنم لذت عمقی یعنی از محتوا و درون مایه ای که تئاتر دارد نه آن زرق و برق ظاهری که شاید در وهله اول انسان را تسخیر میکند، بله این تئاتر از لحاظ ظاهر بسیار غنی و زیبا ... دیدن ادامه ›› بود اما آیا محتوا و معنا و عمق آن نیز این چنین غنی بود یا در پس ظاهر زیبای خود ناپدید و فراموش شده بود؟!
شاید کارگردان به دنبال بیان خیلی چیزها در این داستان بوده ولی به جرأت میگویم که واقعاً شکست خورده بود و در ظاهر سازی های خود چنان غرق شده بود که آن مهم را از دست داده بود آن چنان شخصیت سازی و نوع معرفی آنها در خلال داستان ضعیف است که به راحتی میتوانی داستان را بدون آنها هم متصور شوی مانند نقش سجاد افشاریان و...
در آخر هم باید به زمان بسیار طولانی تئاتر که تماشاچی را تا خود جنون میکشد اشاره کنم که به هیچ وجه قابل درک نیست و البته هزینه بالای بلیط که با دیدن آن دکور و ترکاندن همه چیز در آخر کمی قابل توجیه است امّا چرا از جیب تماشاچی نگون بخت!!
بیایید با هم رو راست باشیم و بگوییم که لباسی تن پادشاه نیست همین.
حسن اندرزگو
پریسا ذکاوت (parisa.z)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۸ بهمن ۱۳۹۱
بستگی به هدفتون از تئاتر دیدن داره، من برام تلنگر هم کافیه، یعنی اگه یه چیزی قد بشکن تو فکرام مشغولم کنه و باعث بشه اون فکر رو ادامه بدم، برنامه ای که براش وقت گذاشتم راضیم می کنه. اما حق با جناب گودرزی هست، داستان انسجام خاصی نداره، پاره پاره است، آخرش فکر که بکنی تا یه چیزی از قصه یادت بیاد، همون پاره ها یادته بدون هیچ ربط خاصی. منتها خب برا من بشکن زیاد داشت، به اضافه این که بازی آقای حمیدیان و خانوم آسایش واقعا خوب بود، از دل و جون بود، صدای خود کارگردان هم خوب بود، (من برام واقعا مهمه بازی خوب ببینم، چون قصه و داستان و کتاب و روایت و نمایشنامه زیاده برا مطالعه) حالا درست که بعضی ها اعتقاد دارن خیلی شوخی ها زننده بود، اما به نظرم خیلی از این شوخی های زننده دور و بر ماست و هر روز باهاش برخورد داریم و حتی متوجه اش نمی شیم. مثل همین نگاه ج.ن.س.ی.ت.ی کاگردان به بازیگراش، حتی فکر می کنم زیاده روی تو بیانش واسه این بود که تو ذوق بزنه تا بدت بیاد، تو چشمت بیاد و پررنگ بشه.
درباره مدت زمان نمایش هم من متوجه گذر زمان نشدم انقدر بازی ها خوب بود، به خصوص بخش پایانی.(در حالی که مثلا وقت تماشای ترانه های قدیمی ... دیدن ادامه ›› واقعا آخراش هی ساعتم رو چک می کردم).
شاید اگه اسم آقای غنی زاده پشتش نبود انقدر سطح توقع ها و انتظارات بالا نبود.
به اضافه برا منی که عاشق لئون هستم، نقش لئون جز توهین به نظرم نیومد، اضافه، ضعیف، بی هدف، رها.
بود و نبودش واقعا فرق داشت، کاش نبود، حضورش یه لطمه ی خیلی بزرگی بود. یه جای ذهنت هر بار که نمایش یادت بیاد چرکیه.
درباره مدت زمان نمایش هم من متوجه گذر زمان نشدم انقدر بازی ها خوب بود، به خصوص بخش پایانی.(در حالی که مثلا وقت تماشای ترانه های قدیمی ... دیدن ادامه ›› واقعا آخراش هی ساعتم رو چک می کردم).
شاید اگه اسم آقای غنی زاده پشتش نبود انقدر سطح توقع ها و انتظارات بالا نبود.
به اضافه برا منی که عاشق لئون هستم، نقش لئون جز توهین به نظرم نیومد، اضافه، ضعیف، بی هدف، رها.
بود و نبودش واقعا فرق داشت، کاش نبود، حضورش یه لطمه ی خیلی بزرگی بود. یه جای ذهنت هر بار که نمایش یادت بیاد چرکیه.
۱۶ آبان ۱۳۹۵
دوست‌دارم
پاسخ
جالب اینجاست که این تاتر بی سرو ته رو چند تن از دوستان "بسیار سیاسی" شمرده بودن! البته الان از ترک دیوار هم می شه برداشت سیاسی کرد. این به دیدگاه آدم برمی گرده و تحلیل درونیش. ولی اکثر اوقات مسایل خیلی ساده تر از اونین که بخوان چنین توجیهات سنگینی داشته باشن. این نمایش در حد سرو صدایی که ایجاد کرد نبود. یعنی ما شاهد ساخت یک فیلم بد رو در یک تاتر بدتر بودیم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
این کار از چند جهت کار با ارزشی بود اول اینکه واقعا کاری زیبا ، خوب و تماشایی است و آن حال خوبی که بعد دیدن یه تئاتر خوب به آدم دست میدهد را در شما به تمامه ایجاد میکند. دوم اینکه وقتی متوجه میشوی اکثر قریب یه اتفاق این بازیگران کار اولشان است لذتی که از کار برده ای دو صد چندان میشود و سوم اینکه لذت میبری از جسارت و حمایت خانم تیر انداز از این جوان هایی که در تلاش هستند تا به آن چیزی که علاقه دارند برسند و امید است در این مسیر سخت و گاه صعب العبور به موفقیت برسند.
آرمین این را
خواند
هانیه تاجبخش، تارا تاکستان، arash nikbakht، رضا آقاامینی فشمی، سپهر، sina vizhe و محمد رحمانی این را دوست دارند
هانیه تاجبخش، تارا تاکستان، arash nikbakht، رضا آقاامینی فشمی، سپهر، sina vizhe و محمد رحمانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۳۰ برنامه
+۹,۰۰۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
