نظر هر کسی محترم است اما فکر می کنم کاملا مغرضانه نظر می دهید. دست کم به چیزهایی ایراد می گرفتید که این غرض ورزی را زیاد نشان ندهد چون بازیها و دیالوگ ها جزء قوی ترین نقاط این نمایش هستند. امیدوارم شما به زودی یک اثر با تمام مشخصات هنری به اجرا در بیاورید تا همه ما بفهمیم این مشخصات دقیقا چه هستند چون از نقد عجولانه تان چیزی دستگیرمان نشد.

پندار شرف الدین

همچنان منتظر نظرهای جزعی تر و با ذکر مثال هستم.

پندار عزیز

من نه عادت به بازخواست از کسی دارم و نه کسی را متهم می کنم. فقط در پاسخ به دوست عزیز امین امینی کیا که فرموده بودند" " نسخه ای بسیار ضعیف و جا نیفتاده از نمایشهای سیاه بازی یا تخته حوضی قدیم"، خواستم چند مثال ملموس تر بیان کنند تا ما هم به اشکال ها و نقاط ضعف اثر خود ... دیدن ادامه ›› پی ببریم.

شما هم در یک نظر بسیار کوتاه صرفا مطالب امین را تایید کرده بودید و من باز هم برای شما درخواست خودم مطرح کردم.

در توضیح مجدد شما هم به یک سری از مبانی و پیشینه تئاتر سنتی ایرانی اشاره شده که در جای خود درست هستند اما در نوشته خود در نقطه ای که می بایست تحلیل نوشته می شد فرمودید: " تحلیل این نمایش از چهار زاویه قابل بحث و بررسی است که نگارنده دلیلی برای ورود و یا ارجاع به آنها در قالب نمایش مضجکه دزدها نمی بینم ".

خب ای کاش حداقل از یک زاویه تحلیل خود را به همراه یکی دو مثال عینی بیان می کردید که گروه اجرایی تصویر مشخص تری از اشکال خود را دریافت می کردند.

بیان یک نظر و نقد منفی نسبت به یک اثر نمایشی در یک فضای مجازی همانند بیان یک نظر و نقد مثبت آن از شما که ظاهرا اطلاعات و دانش کافی در این زمینه را دارید فکر می کنم بهتر است با جزئیات و نکته سنجی بیشتری منتشر شود.

محمد رضای عزیز با احترام به نظر شما و سایر دوستان شخصا معتقدم هنر و هنر ور با نقد و نظر ارتقا پیدا میکنه و آفت این روزهای هنر مملکت ما ساده انگاری و تنزل سلیقست.و اما در مورد سوالی که پرسیده بودی باید عرض کنم نمایش تخته حوضی یا رو حوضی از قدیمی ترین سبک ها یا ژانرهای نمایشی در ایران بوده و تاریخچه آن به زمانی برمیگردد که در معماری خانه های تهران یک حوض در وسط حیاط بیرونی وجود داشته که روی آنرا با یک تکه تخته پوشانده و تیاتر گران به ایفای نقش میپرداختند.قدمت این نمایش به دربار ناصرالدین شاه قاجار میرسد و رفته رفته به کوچه و بازار راه یافت.پاتوق این هنروران باغ ایلچی و انتهای خ سیروس بود و اعیان تهران در مجالس خود از آنان استفاده میکردند.از بنیانگذاران قدیم این سبک به سید احمد موید و از متاخرین به مرحوم سعدی افشار میتوان اشاره نمود.سیاه بازی،کچلک بازی و بقال بازی از زیر مجموعه های این سبک نمایشی بود.