اونقدر با خوندن نقدها و نظرها تصورسازی کرده بودم که
کاملا منتظر بودم که با همچین داستان و دیالوگ هایی روبه رو شم
کمدی سینما و تیاتر ما روزای بدی رو داره میگذرونه، فقط دیدن اینجور
طنزهای فاخری باعث میشه یکم فراموش کنیم مطلوب مخاطب عام رو
امیدوارم شاهد دیدن فیلم های سینمایی این کارگردان باشیم!
(راستی جایی نخوندم اما خودم با تفکر بسیار ایهام اسم تیاتر رو پیداااا کردم=)))) فک کنم
زهرماری شاید همون زهرِ ماریا باشه که البته زهر نیست درده...) و جسارتا اون چیزایی که شده بودن =))) چی بود که انقدر راحت میخوردن بازیگرا؟