آرش نصیری- روزنامه نگار
نمایش خروج، نمایشی چند لایه برای روایت یک عاشقانه است. بین سارا و علی، در آغاز یک زندگی ساده ی بعد از عشقی دانشجویی، در عین کشمکش برای تدارک یک زندگی بهتر، داستانک های عاشقانه ی زیبایی جاری ست. کم کم و در طی نمایش، در ساختاری غیر خطی، متوجه لایه های دیگری از داستان می شویم و در کم کم در می یابیم که این روایت ساراست از اتفاقی که افتاده. بقیه و کل ماجرا را باید بر صحنه دید.
کارگردان، در نمایش دادن قصه ای که خود نوشته، پایبند سبک خاصی نیست. نمایش گاهی سایکودراماتیک می شود، گاهی رئال و گاهی گرایشی به سبک های دیگر دارد و بازی یکدست و روان صحرا اسداللهی و مرتضی فروزانفر(بازیگر-کارگردان این نمایش) فضایی به وجود می آورد که نه تنها به هیچ عنوان ملال آور نیست بلکه بیننده را تا انتها با خود همراه می کند، به خصوص آنکه، پایان بخش نمایش، حضور و اجرای گرم اهورا ایمان روی ترانه ای زیبا از خود اوست که اجرایش، هم در راستای قصه ست و هم تیتراژ پایانی.