اگر تنها نقد های من یعنی
حضور عکاس ناشی با فلاش های متعدد و پارازیت های مکرر
و راه دادن تماشاگر در هنگام اجرا
بگذریم
ما اجرایی با کارگردانی منظم و بازیگرانی که نسبت به متن خود آگاه و واقعا بازی میکردند مواجه بودیم
چه باری های درخشانی خصوصا دخترک ترک زبان ،
این نمایش رو حد اعقل باید یکبار دید و بار ها بعد از آن از خود چند سوال بپرسی
۱_ هدف کارگردان چه بود
۲ _ چطور ما توانستیم در این اجرا چرخش خنده و اخم را آنقدر زیبا و حرفه ای ببینیم
۳_ چرا انقدر خوب از ریتم اجرا محافظت شده بود
از حسین فردوسی نمیشه پایین انتظار داشت خدایی
دمتون گرم که یه کار فرا تر از انتظار اووردین رو کار
بازی درخشان کوروش رجایی در نقش نباط
بازی خفن مهدی هاشمی
بازی حرفه ای علی ویسی
و در تاتر بینظیری بود
کاش هرکی قبل از اینکه دیر بشه یه بار ببینه ...
این کار یه کار عجیب غریب بود
البته از این کارگردان و بازیگران و عوامل انتظار میرفت که انقدر زیبا و با یک ریتم مناسب و بالانس کردن و ترکیب احساسات مختلف مخاطب
کاری بسیار قوی و تمیز رو ارائه بدهند
این کار تا ابد در ذهن من خواهد ماند
خسته نباشید به کل تیم ❤️