نمایش›مشروطه بانو

<p><strong>یادداشت کارگردان :</strong></p> <p>فکر استفاده از ایده پیرنگ نمایشنامه های تراز اول دنیای ادبیات دراماتیک فکر تازه ای نیست ، برخی از مهم ترین نمایشنامه نویسان فرنگی به این روش آثاری مستقل و شایسته تحسین نوشته اند و وام داری اثر خود را به اثر مشهوری که الهم بخش آنها بوده پنهان نکرده اند . <br />در ایران ما نیز از صد و چند سال پیش تا کنون این مسیر در ادبیات نمایشی ، داستانی و سینمایی طی شده و معدودی هم نتایج تامل برانگیز به بار آورده . این بنده در سالی که رفت به دو تا از نمایشنامه های آنتوان چخوف نگاهی داشتم که حاصلش شد نمایش " همه فرزندان خانم آغا " و قضاوتش برعهده تماشاگران . اما چون اصل و ذات این تجربه بدون پیش داوری درباره نتیجه اش به نمایشنامه نویسی کنونی ما که از کم رشدی فکر و مفهوم و سستی قصه و شخصیت سازی ماندگار رنج می برد ، کمک می کند . <br />باردیگر بر آن شدم که اقتباس دوری از ملاقات بانوی سالخورده فردریک درونمات انجام بدهم . اقتباسی که می کشود به ایده دراماتیک و پیرنگ اصلیاین اثر بزرگ محدود شود و در حوزه اندیشه و مفهوم و درون مایه مستقل و ایرانی بماند . معتقدم چنین آثاری زمانی می توانند بیشتر به نمایشنامه نویسی و تیاتر ایرانی یاری دهند که فقط محدود به برگزدان اسامی شخصیتها و تقلید نعل به نعل صحنه ها همراه با شوخی های وطنی نشوند . <br />اما متن و اجرای این نمایش را به استادی بزرگ پیشکش می کنم که نه تنها نمایشنامه ملاقان بانوی سالخورده که تیاتر را برای ما ترجمه کرد . کسی که نه شیفته تیاتر و فرنگستان که شیفته شناخت ذات انسان است . انسانی که در تیاتر ایرانی هم می تواند ذات و فردیت مستقل خود را بیابد و در دنیای ادبیات دراماتیک ماندگاربماند . <br /><strong>پیشکش به استاد حمید سمندریان </strong></p>