سینا رجبی پور فعال هنری

بهشت گمشده واقعا یکی از خاص ترین اجراهایی بود که اخیرا دیدم. از همان ابتدا که تنفس که به عنوان ریتم بنیادین کار شروع به کار کرد (که البته که صداهای سالن باعث اختلال در این امر میشد) تا بعد که باعث کارکرد و جریان حرکت ها میشد. بدن ها در این اجرا نه تنها به عنوان ابزار بیان بلکه به مثابه منبع حضور کار میکردند. تا انتها و رورانسی که فکر میکنم یکی از بهترین هایی بود که تا به حال دیدم
در کل از بهشت گمشده ممنونم که در اولین مواجه من با بوتو باعث شد که نفهمم این 50 دقیقه چجوری گذشت