اتاقی شهر میشود
این نمایشگاه که مجموعهای است از آثار نازگل انصارینیا در فضای بنیاد پژمان، بزرگترین ارائهی وی تا به این تاریخ است و کار هنری هنرمند در پانزده سال گذشته از مجسمه و چیدمان تا طراحی و ویدئو را به نمایش میگذارد. این پروژههای مجزا راههای مختلف درک نقش معماری در ترسیم فضاهای داخلی و خارجی و حوزههای خصوصی و عمومی را نشان میدهند. پروژهها که در پیشینهی میان رشتهای انصارینیا در هنر و طراحی ریشه دارند، چه در روش و چه مواد مورد استفاده متفاوت هستند تا زاویه دیدی به دست دهند که دلالتهای زیباییشناسانه و نظری روشهای معماری بومی را در محیطهای ساختهشده در نظر میگیرد. آثار انصارینیا عمدتاً طیفی مشاهدهای و فنی را در بر میگیرند و نسبت به مسائلی که برای شهرهای امروزی و جمعیتهای ساکن آنها به غایت ضروری و مهم هستند، دیدی به ما میدهند.
در بیشتر زندگی حرفهای خود در مقام یک هنرمند، انصارینیا توجه خود را به بافتار مستقیم تهران معطوف کرده؛ جایی که او در حال حاضر زندگی و کار میکند. برای انصارینیا، تهران منبع اصلی مواد اولیه لازم کارش است. پروژههای پژوهشمحور فردی او حول ابعادی از تاریخ معماری شهر میچرخند. «اتاقی شهر میشود» وارونگی بازیگوشانهای از فضاها را القا میکند که در غیاب این وارونگی براساس مفاهیم طراحی شهری (این فضاها) از یکدیگر منفک هستند. قدیمیترین کارهای این نمایشگاه مانند «اتاق نشیمن» (۲۰۰۵) بهطور خاص به فضای داخلی خانگی میپردازد و بنیانی میشود که بدینگونه انصارینیا پژوهش خود را در سالهای آتی پیش برد. کار انصارینیا تمایلات نسبت به ساختوساز و تخریب، تجمیع و زوالی که ذاتاً به شهرهایی مانند تهران پیوند خوردهاند را ردیابی میکند. آثار انصارینیا که در بافتار ساختمان تغییر کاربری دادهشده یک کارخانه به نمایش در میآید که با ظرافت و دقت مرمت شده است، تجسد هنرمندانه پرسشهایی حول حفاظت تاریخی و معماری میگردد. پروژههای انفرادی انصارینیا نمایانگر تاریخ متاخر توسعهی شهری تهران است و مشارکت هنرمند در حوزه معماری کارخانه آرگوی بنیاد پژمان، کار او را به واقعیتهای تجربه زیسته و شرایطی که حیات شهری را شکل میدهند، نزدیکتر میکند.
با توجه به شرایط فعلی و پروتکلهای بهداشتی موجود، از بازدیدکنندگان درخواست میشود هنگام ورود ماسک و دستکش به همراه داشته باشند.