فیلم›توهین

نمایش و بررسی فیلم The Insult آخرین ساخته‌ زیاد دوئیری، کارگردان لبنانی، که موفق شد به نامزدی بهترین فیلم خارجی زبان اسکار ۲۰۱۸ راه یابد.
با حضور مینو مرتاضی، لیلی فرهادپور
زیاد دوئیری را دوستداران سینما با فیلم The Attack (حمله) محصول سال ۲۰۱۲ می‌شناسند که به نوعی شروع روند سینمایی او در ساخت فیلم‌های سیاسی است. ژانری که در فیلم The Insult «توهین» نیز دنبال شده و نشان از دغدغه‌ی این فیلمساز دارد.
دویری کار خود در سینما را با دستیاری کوئنتین تارانتینو در فیلم‌های «سگ‌های انباری»، «داستان عامه‌پسند» و «جکی براون» آغاز کرد.
«توهین» فیلمی خوش‌ساخت و با بازی‌های فوق‌العاده است و درنهایت شاهکاری در نوع خودش به‌حساب می‌آید. 
این فیلم، با بیانیه‌ای با این مضمون که این فیلم دیدگاه شخصی کارگردان را به تصویر کشیده است همراه است، بدین معنا که در فیلم توهین منتظر آن باشید تا لبنانی را که سیاستمداران توصیف می کننند با نگاهی دیگر ببینیم . فیلم پر از پیشنهاد‌های فیلمساز و ریشه‌یابی تاریخی و عمیق در باب جنگ‌های داخلی لبنان و مسائل دیگر است.
زیاد دوری در مورد فیلمش می گوید:
فیلم من درباره کشتار تل زعتر (یکی از کشتارهای گروهی فلسطینیان در لبنان بود که در تاریخ ۱۲ اوت ۱۹۷۶ و به دست مسیحیان فالانژ انجام گرفت) یا نبأ و هر جنایت دیگری که در کوهستان رخ داده است، نیست. این فیلم درباره داستان یک مکانیک مسیحی (تونی هانا) است که از طریق زندگی‌اش همه چیز را تجربه می‌کند. از نظر من، جنایت‌های الصبره و شتیلا مانند دیگر جنایت‌ها تراژیک هستند. زنان، مردان و بچه‌ها در الصبرا و شتیلا کشته شدند. همین اتفاق هم در «دامور» افتاد. در ابتدا، تعداد تلفات جانی بین ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر تخمین زده شد. ما دقیقش را نمی‌دانیم. بعدها، آمار تلفات جنگ به ۵۵۰ رسید. آیا تفاوت مرگ ۵۰۰ نفری در «دامور»، آن را کمتر تراژیک می‌کند؟ چرا فکر می‌کنید «مونوپل» (انحصار) در رنج وجود دارد؟