رویداد›صلح خوانی با فریبا خادمی

صلح خوانی بازخوانی متونی است که پیش تر، بارها خوانده ایم؛ این بار به چشمِ صلح و به زبانِ صلح می خوانیم.
می خوانیم تا بدانیم که در متونِ کُهن و نویِ ادبِ پارسیِ ما چه درون مایه ای از صلح وجود دارد؟ صلح ضرورتِ روزگار ماست و تحقّقِ آن وظیفه ای انسانی است. گامِ اول تحقّقِ صلح، فهم و طلبِ آن است و بی تردید، صلح فهمی و صلح طلبی بی مبنایی از شناختِ فرهنگی میسّر نمی شود.
فرهنگ ما در ادبیاتِ گران سنگِ ماست و در صلح طلبی نیز چون هر امرِ دیگر فرهنگی و فکری باید به متونِ شاهکارِ ادبیِ پارسی برگردیم. صلح خوانی تلاشی است کوچک برای آرمانی بزرگ. از شاهنامه ی فردوسی تا گلستانِ سعدی و دیوانِ حافظ، تا متونِ عرفانی تا ادبیاتِ معاصر و شعرِ نو، کتاب ها را ورق می زنیم تا ایده هایِ نابِ صلح و دلیل ها و ریشه هایِ جنگ و چگونگی به هم آویختنِ انسان ها و چراییِ ستیزها را بخوانیم. با صدایِ بلند می خوانیم تا هر گوشِ شنوایِ صلح دوستی در لذّت و فهمِ آن با ما شریک شود. صلح خوانی مبتنی بر روشی علمی است. صلح خوانان می دانند که هر متن بافتی و ریشه هایی و صورت بندیی دارد.
صلح جز با فهمِ آن زمینه و ساختار، از متون در نمی آید.
به عبارتِ بهتر: ما صلح را بر متون تحمیل نمی کنیم بلکه از متون، صلح را دریافت می کنیم. گاه آنچه از متون به دست می آید جنگ و ستیز و حسد و خیانت و پلیدی است. آن را هم به چشمِ صلح طلبی نگاه می کنیم چون بی درکِ درست از جنگ و چرایی و چگونگیِ آن صلح به دست نمی آید. در صلح خوانی مبنا خوانشی درست از نسخه هایی معتبر است. صلح خوانان هنرمندان و استادانی هستند که سال ها با متونِ ادبِ پارسی زندگی کرده اند. صلح خوانی ایده ای است فرهنگی و چون خودِ صلح خیرخواهانه؛ پس دست همه ی ادیبان و ادب دوستان و هنرمندان را برای همکاری می فشاریم. امیدواریم صلح خوانی در ایران سنتی شود کهن.