نمایش›مثلاً ارغوانی

اعلامیه
تماشاگری که بدنش اضافی است.
تئاتر تعاملی یا لاک پشت وارونه.

گروه تئاتر «ایفی ژنیا» با اثر جدیدش نمایش «مثلاً ارغوانی» (با همکاری و حمایت خانه نمایش «دا») جهت آزمایشگاهی سازی «فرمهای احتمالیِ درام معاصر ایرانی» در نسبت با شرایط حاکم بر فرهنگ کشور و همچنین رابطه آن فرمها با «نمایش های ایرانی»-اخص سیاه بازی- تلاش دارد تجربه گریهایش را در معرض تماشا قرار دهد. از آنجایی که کنش تجربه گری بهتر است حداقل دوبار به تجربه تمام تجربه ورز یا سوژه درآید، گروه تئاتر «ایفی ژنیا» قصد دارد برای تماشاگر امکانی را فراهم سازد که با یک بار تهیه بلیط دو نسخه از اجرای نمایش را تجربه کند؛ نسخۀ متعارف که تابعی است از «امور آشنا و متعارف برای تماشاگر»، نسخۀ تعاملی که ترکیبی است از «۱۵ تا ۲۰ دقیقه اجرای متعارف، سپس حذف مرزهای تماشاکننده و تماشاشونده» جهت باز-آزمایش کردن جایگاه کنش تماشاگری از حیث رهاسازی امر شبه متافیزیکال تماشا. از هیمن روی، اگر فعلِ بداهه سازی و سپس پرداختنِ دقیق تر به امور ضمنیِ نشریافته از این فعل را به عنوان «مقدراتِ بداهه سازی» در اجراهای تعاملی در نظر بگیریم، آنچه نمایش و رویکردش به شکل آزمایشگاهی تجربه خواهد کرد پیشاپیش از اقتدار میزانسن و زیبایی شناسیِ کلاسیک می گریزد. از این منظر، نمایش می تواند مدعی باشد که در نسخ اجراییِ متعارف-تعاملی اش حتماً در نقطه ای که هنوز «غیرقابل پیش بینی» است تا حدودی ضد خود عمل خواهد کرد.