خبرها بیدرنگ پشت سر هم روی صفحهی تلوزیون، گوشی موبایل و ... نقش میبندند و همواره هستند چیزهایی که فرصت خودنماییِ بیدردسر را از آنها میگیرند؛ برفکها، پارازیتها و از همه جالبتر خودِ تماشاچی که قدرت درک و لمس خبرهای بدِ مربوط به دیگران را نخواهد داشت. اگر کار به عوض کردن کانالِ تلویزیون یا روی برگرداندن از آن نرسد و تماشاچی سعی کند خبر را با چشم باز ببیند و درک کند باز هم نهایتا تصویری که در ذهنِ او شکل میگیرد تصویری دور از واقعیتِ خبر، انتزاعی، مبهم، پر از نویز، برفک و پارازیت خواهد بود چرا که ما از درکِ رنجِ دیگران عاجزیم.