نمایشگاه›ساکنان مویه

روزهای تعطیل گالری: دوشنبه ها

افتتاحیه: جمعه ۷ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۱۶ الی ۲۰

ساکنان مویه که ریشه آن برمیگردد به زادگاهم، نیشابور کهن، شهری که دیر زمانی مورد هجوم وحشیانه قوم تاتار قرار گرفت. شهر شکوهمند و خاموش برآمده از صدها سال غارت و اندوه، نماد سرزمینم ایران است که در اعصار مختلف دستمایه چپاولگران بوده است.فضاهای متمدن و شهری و حضور موجوداتی مستاصل و سرگردان که هراسان و رم کرده در جستجوی آب و خاک اند برای زیستن و نبرد برای بقا.گاومیش ها به عنوان همراهان دیرین انسان که دیر زمانی مالکان اصلی آب و خاک بودند امروز اما در جدال برای تصاحب قلمرو از دست رفته اند.در روند خلق این آثار، از قابلیت های بداهه و اتفاق به روش کنشی استفاده کرده ام برای خلق فضاهای وسیع و گسترده که حضور و تامل مخاطب را نیز برمی انگیزاند‌.
ابوالفضل رفیعی:
این مجموعه ریشه در زادگاه من نیشابور دارد و شروع آن به ۴ سال پیش و زمانی که هنوز در نیشابور زندگی می‌کردم برمی‌گردد. در این آثار از تاریخ نیشابور و ظلمی که در جریان حمله تاتار و مغول‌ها در این شهر رخ داده بود، تاثیر گرفتم.سه تابلوی این مجموعه با موضوع حمله تاتارها شکل گرفته است. البته حمله تاتار برایم یک سمبل است و فضاهایی که در این آثار کار شده متعلق به آن دوران نیست، بلکه معماری امروز نیشابور و ایران در آنها دیده می‌شود. مطالعاتی برای یافتن شیوه معماری دوره ایلخانی داشتم اما متوجه شدم که معماری خاصی وجود نداشته و یا منابعی از آن در دسترس نیست، بنابراین فضای ذهنی خودم را ایجاد کردم و آن را به عنوان نیشابور ذهنی خودم فرض کردم.او با اشاره به مهاجرت خود به تهران گفت: با تغییر محل زندگی، فضای آثارم نیز تغییر کرد. در ادامه کار نگاهم گسترده‌تر شد و از فضای نیشابور یا ایران خارج شده و جنبه جهانی پیدا کرد. ورود گاومیش‌ها به آثارم در همین زمان بود و این المان هم ریشه در نیشابور و گاوهایی که در آنجا نقاشی می‌کردم دارد.رفیعی ادامه داد: گاومیش‌ها در کار من حضوری سمبولیک دارند و به عنوان موجوداتی آمده‌اند که خیلی مشابه انسان هستند. این موجودات هم برای خودشان قلمرو تعریف می‌کنند و باز هم از این نظر مشابه انسان هستند که مورد ظلم قرار گرفته و قلمرو آنها تصرف شده و به فضاهای صنعتی تبدیل شده است. رفیعی افزود: آن ظلمی که از قدیم همراه انسان بوده است امروز هم گریبانگیر بشر است و حتی گسترده‌تر شده و محیط زیست و جانورانی که در آن هستند را هم در بر می‌گیرد. ظلم تاتار را به عنوان سمبل در این کارها آوردم ولی امروز شکل این ظلم و تصرف عوض شده و می‌تواند همین مدرنیته باشد. هدیه‌هایی که دنیای مدرنیته با خود آورده چیزی جز جدایی نیست.