نمایشگاه›رهایی

یکی از لذت‌بخش‌ترین تجارب دیداری من در حوزه‌ی تجسمی(نقاشی) نگاه کردن به آثار گرافیست‌ها است و البته که این امر مقید به حدی است در محیط فرم؛ گرچه این فرم‌گرایی بی‌تردید منبعث از التزام به نوعی محتوا است، اما در این مرتبه تکیه‌اش برجایگاهی است فراتر از اثر.

آزادی مفهومی است انتزاعی و البته تابعی به شدت متاثر از شرایط زمانی و مکانی. بااین‌حال چنین مفهومی به باور من در تقابل با ضد خود به‌راحتی قابلیت چهارچوب‌بندی و تعریف‌پذیری پیدا می‌کند. از چنین نقطه‌ای‌ است که نگاه کردن به نقاشی‌های یک نقاشِ گرافیست فارغ از محتوای آثار تجربه‌ای جالب را برای مخاطب رقم خواهد زد، چرا که در این مرحله سرخوشی‌های هنرمند رها شده از قیود تصویرسازی و گرافیک در تک تک خطوط، حرکات، رنگ‌ها، تکنیک‌ها و حتا اندازه‌ها به چشم می‌خورد. شاید سرخوشی (به معنای عام) در برگیرنده‌ی تمام این مفهوم نباشد، اما با تمام لکنت معنایی باز هم می‌تواند تداعی‌کننده‌ی لذتی باشد برآمده از حس رهایی؛ لذتی هرچند دور و دیر اما آشنا.

 امیدشمس-تهران شهریور نود و پنج

منبع: سایت گالری‌اینفو