نمایشگاه›نقاشی ناصر عزیزی

 روزهای تعطیل گالری: سه شنبه ها

ناصر عزیزی ۱/۱/ ۱۳۴۹ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات آکادمیک در زمینه نقاشی را از هنرستان هنرهای زیبای تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۷۰ پس از اخذ دی‍پلم، وارد دانشگاه شد. او در سال ۱۳۷۴ موفق به دریافت لیسانس از دانشگاه آزاد تهران شد و مدرک فوق لیسانس نقاشی را در 1376 از همین دانشگاه اخذ کرد. 
با اینکه تاثیرپذیری او در سال‌های تحصیل و تجربه از هنرمندانی چون پیکاسو Pablo Picasso و گازویچ Vladimir Gazovic در لایه‌های زیرین آثارش قابل ردیابی است اما نگاه مستقل عزیزی به هنر و زیستن، هویت منحصر به فردی برای نقاشی‌های او پدید آورده است. 
کشف و شهود همیشگی، جستجویی مدام برای درک معنای زندگی و نگاه کنجکاوانه به هستی و حتی بدیهیات آن، مهم‌ترین ویژگی‌های آثار عزیزی به شمار می‌روند که حتی در فضایی سوریال در خدمت زندگی هستند و برای زیستن خلق می‌شوند. او چه در هنگامه خلق آثارش، چه در شیوه مواجهه با حرفه‌اش، زندگی را با تمام ابعادش در نظر دارد و نقاشی را بخشی از زندگی و حتی ابزاری برای ارتقای کیفیت زیستن آدمی می‌داند، از این رو می‌توان او را هنرمند زندگی دانست که برای بودن و لذت بردن و دوباره دیدن جهان و زیبایی‌هایش دست به آفرینش می‌زند. 
تاکنون نمایشگاه‌های بسیاری از آثار این هنرمند نقاش برگزار شده و او توانسته در بیش از شصت نمایشگاه‌ گروهی و انفرادی، نقاشی‌هایش را به معرض تماشای مخاطبانی از ملیت‌های مختلف بگذارد. 

***
شبی خواب دیدم پروانه‌ای هستم که از گلی به گل دیگر می‌پرد. چون برخواستم اندیشیدم من آدمی هستم که خواب پروانه می‌بیند یا پروانه‌ای که به خواب آدمی می‌آید! 
(چوانگ تسه)
در جهانی که حقیقت معنا و مفهومش را از نگاه و برداشت آدمی وام می‌گیرد، شاید اصالت رویا و خیال تنها زبان مشترک ما برای درک هستی باشد و هنرمندی که اساس ارتباطش را بر پایه خیال بنا می‌نهد با بهره‌گیری از این نیروی شگرف می‌کوشد تا فراتر از تاثیر فرهنگ، زبان، قومیت و هر حقیقت دیگری، به اصالت لذت و زیبایی وفادار بماند. 
رد پای خیال را می‌توان در آثار هنرمندان بسیاری دید اما ناصر عزیزی از آن دسته نقاشانی است که از خیال صرفا برای خلق زیبایی بهره می‌گیرد و تا امروز لجوجانه، جز به خلق زیبایی و ایجاد لذت بصری نکوشیده است. نقاشی‌های او چه پیکره‌نگاری باشند، چه متاثر از تاریخ یا حتی کالیگرافی، برآمده از نگاه زیبایی‌شناسانه او هستند چرا که معتقد است هنرمند در زمینه هنرهای زیبا تحصیل می‌کند و لاجرم باید زیبایی خلق کند حتی برای مخاطبانی که شاید چشمانشان برای دیدن زیبایی‌ها نابینا شده باشد. 
برای ناصر عزیزی، نقاشی کشیدن از زمانی آغاز شد که حین پرسه‌های کودکانه روی پشت بام خانه، شاهد بازی نور و سایه با مجسمه‌های گچی‌ای بود که پدر می‌ساخت و مادر آن‌ها را رنگ می‌کرد. دنیای مجسمه‌ها او را به تماشای دوباره و بازآفرینی دیده‌هایش از جهان پیرامون دعوت می‌کرد و او اولین گام‌ها را زمانی بر می‌داشت که تصویر رهگذران کوچه را روی شیشه بخار گرفته پنجره ترسیم کرد. 
از آن زمان تاکنون، عزیزی به خلق زیبایی کوشیده و در این رهگذر تجربه‌های متفاوت از سر گذرانده است؛ از کندوکاو در تاریخ ایران باستان گرفته تا لمس زیر و بم‌های طبعیت و امروز به موجودی زیبا و نجیب رسیده که از سالیان دور همراه آدمی است؛ در تازه‌ترین آثار او، اسب بهانه‌ایست برای خلق زیبایی و نمایش جستجویی بی‌پایان برای رسیدن به معنای هستی. 
برای او اسب با تاریخ هزاران ساله‌اش در هم‌زیستی با آدمی، کالبدی است که احساسات آدمی را به زبان اسطوره و نماد تجسم می‌بخشد. در مجموعه اسب‌ها، او ذهن مخاطب را سوار بر بال خیال و رویا به تجسم عشق مهمان می‌کند.
اسب که تصویری از قدرت و لطافت توامان است، در این نقاشی‌ها به آن سوی مرزهای اندیشه و تصور آدمی تاخته و در پیوندی نمادین با پریان دریایی و یونیکورن‌های افسانه‌ای به قامتی خیال‌انگیز رسیده است؛ در بعضی آثارش اسب ماهیتی انسانی یافته و فرصتی به دست داده برای تقدیس شکوه احساسات بشری.
هم‌آغوشی طرح و رنگ‌، زادگاه این اسب‌هاست؛ برخی از آنها نرم و ظریف از دل فرم‌ها نمود یافته‌اند و برخی دیگر با حضوری قدرتمند بر دیگر اجزای تصویر غلبه دارند، تعدای از آنها عینی و ملموس و تعدادی دیگر انتزاعی و مفهومی‌اند، اگرچه تمامی آنها رهسپار دیار کشف و شهود هستند.   
نمایشگاهی که از این اسب‌ها برپا شده، فرصتی است برای سفر؛ سفری که از پندار و نگاه هنرمند نقاش آغاز شده و در نگاه و اندیشه مخاطبانش ادامه ‌پیدا می‌کند، جهان جستجو را پشت سر می‌گذارد و از مسیر کنجکاوی تا درک بی‌کرانگی عشق امتداد می‌یابد.  
و نیز این نمایشگاه بهانه‌ایست برای ناصر عزیزی که قدردان مخاطبانش باشد و به تاکید و اصرار، پایان این نوشته را به شما اختصاص دهد که در این سال‌ها همراهش بوده‌اید، آثارش را تعقیب و تماشا کرده‌اید، از آنها سخن گفته‌اید، نقد یا تشویقش کرده‌اید و همواره نه مهمان بلکه میزبان او و کارهایش بوده‌اید. سپاسگزار همراهی شما دوستان عزیز است و موفقیت‌هایش را مدیون حضور و همدلی شما می‌داند. 

آذر دیوسالار
منبع: سایت گالری‌اینفو