|منظر|
منظر در نگاه اول پدیدهای عینی-ذهنی است؛ محصول تعامل انسان با محیط پیرامونی؛ مصداق بارز هرچند با یکدیگر به یک نرده تکیه دادهایم، رنگِ کوهها امّا یکسان نیست.
با وفور بیحد و مرز تصاویر روزمره، انباشت بصری اتفاق میافتد. با پذیرفتن این نکته شاید تنها مفر از انباشتها را بتوان جهتگیری مداخلههای انسانی در پیرامون دانست. قدرت انتخاب؛ انتخابِ چگونه دیدن، انتخابِ چه دیدن، دیدن سیاهی یا روشنی، نور یا ظلمات، خلوت یا ازدحام، دیدن خود یا دیدن دیگری، دیدن...
و دست آخر درست زمانی که از نگاه کردن دست برمیداری، میبینی.
این دیدن «منظر» ماست.