یادداشت دکتر سمیه عابدینی، روانشناس ، مشاور و درمانگر کودک و نوجوان بر نمایش مردی که...

اهمیت سایکودرام، امروزه علم روانشناسی در زندگی جایگاه ویژه ای یافته است وآنچنان که شاهد هستیم روز به روز براین جایگاه ویژه (درمیان افراد وروانشناسان) تأکید وافزوده می شود،اما متأسفانه بنظر می رسد بسیاری از مفاهیم، علل، اصطلاحات و مباحثی که پیرامون اختلالات وبیماری های روانی ،عصبی و...در روانشناسی مورد مطالعه قرارمی گیرد به دلایل مختلف برای دانشجویان وعلاقه مندان این علم شفاف سازی نمی شود وچه بساکه آنان با دنیایی از سئوالات و ابهامات در این زمینه مواجهه می شوند. این مسئله همواره یکی از دغدغه های ذهنی ام بوده وهست که در طول سالیان تدریس خود بارها با آن مواجه گردیده ام.

بنابراین برای رفع این مشکل سایکودرام (روان نمایشگری) که تلفیقی از هنرتئاتر و روانشناسی است می تواند دریچه ای به روی متخصصین روانشناسی بگشاید و این راه را هموارسازد تا افراد روانشناس و سایر علاقمندان به این علم با این مفاهیم از نزدیک آشنا شوند وبه تحلیل بپردازند.

سایکودرام فرصتی را فراهم می آورد تا بسیاری از ابهامات موجود در مباحث روانشناسی برای افراد این حیطه ،برطرف شود سایکودرام یک دستاوردو حرکت ارزشمند است که می تواند بسیاری از گره های کور را برای آنان باز کند.((مردی که ... ))تجربه یکی از سایکودرام های بی نظیر اینجانب بود که اخیرأ آن را تماشاکردم وچه زیبا درخشیدند گروه بازیگران و البته کارگردان نمایش جناب رضا مولایی.

تماشای ((مردی که...))را به تمامی روانشناسان،روانپزشکان ، دانشجویان روانشناسی  وهمچنین علاقه مندان به روانشناسی، پیشنهاد می نمایم. امید است که در آینده نه چندان دور شاهد این قبیل کارهای ماندگار در عرصه سایکودرام از این گروه خوب هنری باشیم.