هاینریش تئودور بُل (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۱۷ – درگذشتهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۵) نویسندهٔ آلمانی و برندهٔ جایزه نوبل ادبی است. بیشتر آثار او به جنگ (به خصوص جنگ جهانی دوم) و آثار پس از آن میپردازد.
بل نویسندهٔ بسیار موفقی بود و بارها از او تقدیر و ستایش شده است. در سال ۱۹۵۳، جایزهٔ فرهنگ آلمان، جایزهٔ رادیوی جنوب آلمان و جایزهٔ منتقدان آلمان را دریافت کرد. در ۱۹۵۴، جایزهٔ تریبونِ پاریس به او تعلق گرفت. در ۱۹۵۵، جایزهٔ فرانسه برای بهترین رمان خارجی به او اهدا شد. در ۱۹۵۸ جایزهٔ ادوارد فوندرهایت از شهر ووپرتال و جایزهٔ آکادمی هنرهای زیبای باواریا را دریافت کرد و در ۱۹۵۹، جایزهٔ بزرگ هنر ایالت نوردراین-وستفالن و جایزهٔ ادبی شهر کلن را گرفت و به عضویت آدکادمی علم و هنر در شهر ماینتس درآمد. در ۱۹۶۰ عضو آکادمی هنرهای زیبای باواریا شد و جایزهٔ شارل ویون را دریافت کرد. در ۱۹۶۷، جایزه گئورگ بوشنر به او تعلق گرفت. در سال ۱۹۷۲، جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرد.
بل تا زمان مرگش چندین جایزهٔ افتخاری دیگر هم دریافت کرد از جمله عضویت در آکادمی هنر و نامهنگاری آمریکا در ۱۹۷۴ و مدال کارل فون اوسیتزکی (بهخاطر دفاع از حقوق بشر در سطح جهان). او در سال ۱۹۷۱ به ریاست «انجمن قلم آلمان» را رسید و همچنین از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ریاست انجمن بینالمللی قلم را برعهده داشت.
هاینریش بُل عاشق مردمان ساده و بیغلوغش است و قهرمانان داستانهای او درماندگان و شکستخوردگانند، اما بُل آنها را شکستخورده نمیداند و نشان میدهد که حرص به کسب مال و مقام، وقتی که انسان میتواند علیرغم دشواریها تا به آخر انسان باقی بماند، واقعاً درخور استهزاست؛ و هاینریش بُل کسی است که تا به آخر انسان باقی میماند.
او در اغلب رمانها و داستانهایش به توصیف زندگی خصوصی و فردی، و تلاش برای حفظ آن در مقابل جنگ، تروریسم، اختلافات سیاسی و گذار عمیق اقتصادی و اجتماعی میپردازد. در تعدادی از آثار بل، قهرمان کتاب انسانی فردگرا، کلهشق و عجیبوغریب است که با سازوکار دولت و نهادهای عمومی سر ستیز دارد.
بل بهخاطر تجربههایی که در جنگ جهانی دوم کسب کرده بود، عمیقاً صلحجو بود. تمامی آثار و رمانهای او در سالهای پس از جنگ، به نوعی با جنگ و جلوگیری از تکرار آن ارتباط داشت.
آثار هاینریش بل به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده که او را به یکی از پرخوانندهترین نویسندگان آلمان تبدیل کرده است.