احساس من این بود که بازیگرا به این نمایش به چشم نمایشنامه‌خوانی نگاه کرده بودند و با همون لباس‌های توی خونشون اومده بودن سر صحنه. حمیدرضا آذرنگ هیچ احساسی توی صداش نداشت و انگار فقط داشت از رو، چیزی رو می‌خوند. متنی که خودش متن خوبی بود با بازی‌های مصنوعی خراب شد.