کار نسبت به کارگر بیرونی است، یعنی به وجود ذاتی اش تعلق ندارد، بنا بر این کارگر در کارش نه تنها خود را تایید نمی کند بلکه خود را نفی می کند. احساس بیچارگی می کند و شاد نیست. نه تنها انرژی جسمانی و ذهنی خود را آزادانه رشد نمی دهد بلکه در عوض جسم خود را فرسوده و ذهن خود را زائل می کند. بنا بر این کارگر فقط زمانی که کار نمی کند خویشتن خویش را احساس می کند و زمانی که کار می کند دیگر خود را احساس نمی کند. هنگامی آسایش دارد که کار نمی کند و هنگامی که کار می کند آسایش ندارد. بنا بر این کارش از سر اختیار نیست بلکه اجبار است، کاری اجباری است. بنا بر این نیازی را برآورده نمی سازد بلکه وسیله ای است صرف برای برآوردن نیازهایی بیرون از آن.

دست نوشته های اقتصادی و فلسفی 1844
نویسنده: کارل مارکس
مترجم: حسن مرتضوی
نشر آشیان

پ.ن. 140 سال پیش در چنین روزی (14 مارس 1883)، کارل مارکس درگذشت.