امشب شب خوبی بود. شب گل به خودی... اجرای خوب و دوست داشتنی بازیگران به ویژه کامران تفتی عزیز و مونا کرمی نازنین.
تئاتری که باید توی فضای مناسب با همکاری تماشاگران توی سکوت که لازمه نمایش هست اجرا بشه و شد و عکاسی که متوجه حضورشون توی سالن نمیشدیم.
موضوع رو دوست داشتم و احساسم رو با توجه به دیدن برنامه ای که سالهای قبل دوستش داشتم و دیگه نداریم درگیر کرد.
چقدر بعضی از اتفاق ها درست توی موقعیت بدی رقم میخورن و همزمانیشون باهم آدم رو از پا میندازه و زندگی رو ازش می گیره.
احساس درماندگی و وسوسه تصمیم رو آقای تفتی عزیز زیبا به تصویر کشیدن و حقیقتا لحظه هایی من خودم رو بجای اون شخص دیدم و همذات پنداری کردم.
تبریک به کارگردان جوان تیم و خداقوت به عوامل کار