سلام. با کمال احترامی که برای خانم تیرانداز قائلم، به هیچ وجه نمیشد اسمشو گذاشت تئاتر شاید بتونیم بهش بگیم جُنگ. دیالوگها و نمایشنامه به شدت کلیشه ای و غیرقابل باور بود(منو یاد سریال پدر انداخت که انقدر مخاطب داره ولی داره یه چیز غیرواقعی رو روایت میکنه و بینندش که اون شرایط تجربه نکرده و زیاد اطلاعات اجتماعی بالایی نداره تو این حوزه احتمال میده که این طوری باشه و از این یادگیری بطور ناخوداگاه خوشحال میشه). بازیها بغیر از چند نفر (مارال و بهزاد رو یادمه) ضعیف تر از سطحی بود که دو دوره مقدماتی و حرفه ای رو گذرانده باشن (ایده تا اجرای خانم تیرانداز، تا جایی که من میدونم). انتخاب بازیگر حتی برای همین تیپ ها هم اصلا درست نبود به نظر من. شاید بعد از دیدن این نمایش نظرم عوض شه که کاش دیگه هیچ دوره ایده تا اجرایی (شامل هزینه) برگزار نشه تا شاهد همچین اتفاقایی نباشیم که به زعم من آسیب جدی وارد میکنه به هنرمون و هنردوستان و سطح هنر نمایشی. به امید اتفاق های بهتر