ابتدای امر وقتی به نام بازیگران نمایش نگاه میکنید انتظار یک اجرای خوب و عالی رو دارید اما به محض شروع نمایش کاخ آرزوهای شما ویران میشود!!!
وقتی بازیگران حرفه ای تیاتر را با سیستم صوتی و میکروفون بر روی صحنه می بینید ، مطلقا جا میخورید آنهم در سالن استاد ناظرزاده ایرانشهر . اصولا لذت اصلی تیاتر شنیدن صدا و نفس خود بازیگر بدون واسطه بر روی صحنه است و به هیچ وجه این روش اجرا برای مخاطبان حرفه ای تیاتر قابل قبول نیست .
ریتم کند نمایش فوق العاده آزار دهنده است و اصلا در جهت کمک به روند درام نمایشنامه نیست . دکور خلاقانه و در جهت انتقال مفاهیم نمایش طراحی شده که بسیار عالی و کاربردی است.
اما بازی بازیگران تکراری و کاملا مایوس کننده است و باید قبول کرد که در عرصه نمایش بازیگران جوان و تازه کار از خلاقیت بیشتری در ایفای نقش خود استفاده میکنند درحالیکه بازیگران نامی تر در ورطه تکرار افتاده و کمتر بازیگری بر روی صحنه خود را به چالش کشیده و به خود زحمت خلق یک شخصیت عمیق و درست را می دهد.اخیرا هم بطور همزمان در چند کار نمایشی و تصویری بازی می کنند و همین می شود که متاسفانه تیاترهای خوب هم کم شده اند .