شب که میشود

آسمان به زیر متکایم کوچ می کند

و عطر ستارگان می پیچد

بر تمام عبوس بودن هایم

شب که میشود

بیگانه میشوم با خود

می روم به تک تک ناشناخته ها

در می زنم و سراغ تو را می گیرم

و آنها پذیرای صدق کلامم میشوند

زبان مرا نمی فهمند! ؟ !



آری

اما، نام تو را که شنیده اند

از قصه گوی شهر مردگان. . . ( عمو فرهاد قصه ها )