ممنونم از حسن نظر شما نسبت به بازیها🙏🌹

درود دوست گرامی و هنرمند
فکر میکنم در خصوص نمایش کلاس بازیگری و نمایش چیزی شبیه زندگی استاد حسین پناهی قیاس مع الفارق میکنید. این دو نمایش هیچ شباهتی از جهات مختلف بهم ندارن و کارگردانان این دونمایش رو هم هرگز نمیتونید باهم مقایسه کنید مگر اینکه این نظر شما جنبه ی طنز داشته باشه. اگرچه نمیشه زحمات کارگردان نمایش کلاس بازیگری رو نادیده گرفت هرچند دارای ضعف باشه .که اابته تجربه در این نمایش و نمایش های آتی میتونه به پیشرفت ایشون کمک کنه . از گفته شما این نتیجه رو میگیرم که شما حسین پناهی رو نمیشناسید و با اندیشه و نوشته های ایشون آشنا نیستید و نمایش چیزی شبیه زندگی رو اصلا ندیدید یا اگرهم دیدید درک درستی از این نمایش نداشتید.
که البته با این نقدتون بعید میدونم با تئاتر آشنایی نداشته باشید.

میگم اصرار دارید به همه جواب بدید اگر یک به نظر من بگذارید جلوی جمله هاتون به نظر من بهتر میشه چون همه ما اینجا در حد به نظر من بیشتر نظراتمون قابل اعتنا نیست ،مگر اینکه در قامت یک کارشناس آن هم در هویت واقعی نقد مکتوب بنویسیم که آن هم باز بخش اعظم اش می شود به نظر من .....که این دوستی که مطلب گذاشته هم و شما منتقد هستید هم به نظر خودش را نوشته و ادامه دارد این در همین حد به نظر من به نظر من ......این هم یک توصیه دیگر به نظر من دوست عزیز ....حالا اگر دوست داشتید یک روزی خودتان را حقیقی کنید بشینیم باهم گپ و گفت کنیم ،دیالوگ که اساس کار ماست ......

اتفاقا لهجه ها بد از کار درآمده بود ، نه مازنی نه گیلکی و نه قزوینی .
تبلیغ کارهای نه چندان خوب ، نه تنها کمکی به اون گروه نمیکنه، بلکه باعث میشه مخاطبان معمولی تئاتر ، اونقدر بی اعتماد و بی انگیزه بشن که همین اندک رونق هم از دست بره

برام عجیبه که پیگیرانه اینهمه کامنت منفی میگذارید تا نظر خواننده ها رو تیره و تار کنید.شما نظر خودتونو یکبار نوشته بودید و ماهم خونده بودیم .شاید تو راه اومدن خیابوتها شلوغ بوده و یا بعلل دیگه ای اذیت شدید.شایدم شما خیلی حرفه ای هستید و نظر فوق تخصصی میدید.بهرحال اجازه بدید هرکسی نظر خودشو بنویسه و قضاوت رو خود تماشاچیها انجام بدن.ما رشته ی تیاتر نخوندیم و حرفه ای نیستیم.ولی چون در سالنهای تئاتر، تماشاچی تیئاترهای خوب از بزرگانی مثل آقای نصیریان و جعفر پناهی و داوود میرباقری و ارش عباسی و ...و حتی عنایت بخشی و هادی اسلامی بوده ایم، بطور حسی و غریزی نمایش خوب رو درک میکنیم و لذت میبریم

گویش غلط که واژه ی درستی نیست . بازیگرها حین اجرا گاهی یادشون میرفت از لهجه استفاده کنند و زبان فارسی بدون لهجه میشد . من یه رشتی و مازنی و قزوینی ندیدم ، چندنفر رو دیدم که داشتن ادای لهجه رو در میاوردن . قزوینی رو مقایسه کنید با لحن محمود بصیری در آرایشگاه زیبا یا ایرج نوذری وقت تعریف چیلاندن گوربه ... مشهدی با لهجه بیتا بادران در آژانس شیشه ای . از فیلم مثال زدم که ملموس تر باشه وگرنه افغانستانی های تئاتر ترن هم محشر بودند .