شکیلا علی پناهی فعال هنری

خسته نباشید
دیشب به تماشای دیفن هیدرامین نشستم.
کار رو دوست داشتم.
تک به تک بازیگران درخشیدند. کارگردان کاملا فکر شدهِ مخاطب رو هدایت میکرد بدون اینکه مخاطب رو خسته کنه. فضای نمادینی که با شربت های دیفن هیدرامین و لباس تکواندو ، حرکات تکواندو و مداوم درگیر کردن تماشاگر با چنین عناصری رو صحنه، مخاطب رو اماده برای پایان داستان و شنیدن روایت حقیقی دریا و سیاوش میکرد. بازیگرا با انرژی درست نمایش جلو میبردن و زحمتشون از روی عرق روی صورتشون مشخص بود… از دل جون گذاشتن
خسته نباشید همگی خدا قوت .