سپهر جاویدیان فعال هنری

میدونی چی جالبه ؟ این که تو این دنیای جالبی که یه عده هر شب دارن استوری غذا میگیرن و از پنجره میرن بیرون و از در میان تووو دقیقا از طرف دیگه آدمای هستن که دارن اینا رو میبینن و میگن به کجا چنین شتابان ؟ حالا خیلی جالبه که تو بیای یه کاری رو ببری روی صحنه که جفت این دو گروهو بشونی تو سالن و در عین حال ساده و بی ادعا باشی نه استار بیاری که به زور اون بفروشی نه بیای متنیو انتخاب کنی که انقدر فلسفی و عمیق باشه که خودتم نفهمی چی اجرا بردی و بعد از همین نفهمیدن سواستفاده کنی و بگی به عوام که such a wooo ما خیلی میفهمیم.
۱. کار داری ضرورت اجتماعی و اجرایی
۲.کار دارای ضرورت احساسی
۳. کار دارای حافظه جمعی و فرهنگی
۴.کار دارای کمدی ساده و روان به دور از هرگونه ژانگولر و فرافکنی(البته الان اینو میخونی نری با گارد بشینی !منم با گارد برم کاریو ببینم معلومه چارلی چاپلینم بزارن جلوم نمیخندم.
۵. بازیگران همه در حیطه نقش خودشون و کاراکترشون بودن کسیم خدارو شکر زور نمیزد بگه هی تماشاگر ببین من چقدر خوبم یا مثلا رگ گردنمو ببین چقدر استوری خورش خوبه !


با سپاس از وقت و انرژیتان