- برآورده شد ولی دیوار و معایبش هر روز تکه آجری بر اعصاب و روان من پرت می کرد همانگونه که قبلا آوار شده بود بر سر من و بسیاری از قدیمیهای سایت ، بعد از مدتی کوتاه دیگر در خودم توان ماندن و تحمل مدیریت سایت و بی احترامی هایش و سانسورها و کاستی هایش و ... را ندیدم
- رشته درود رفیقی که داری این خط خطیهای من را می خوانی، خرداد 1401 که بعد از سالها برگشتم به تیوال پر از ذوق بودم برای پیدا کردن رفقای جدید و همکلامی با رفقای قدیمی و پر از امید که سایت تیوال و دیوارش از آخرین روزهای حضورم بسیار بهتر شده باشد، دو خواسته اولم
- علاقهمند به و تصمیم به ترک مجدد سایت گرفتم .
ولی رفقای دیواری ام را چه کنم ؟
تصمیم سختی بود که باز دل بکنم از دیوار به دلایل بسیار ، از همه مهم تر برای آرامش روانم . بی صدا و بی خبر کار را بهانه کردم و گریختم ولی دلتنگیهایم هر روز و هر روز بیشتر می شد ،
(برای عزیزانم ، برای دوستانم ،برای رفقایم ، برای شعر های سپهر ، برای امیر مسعود عزیز ، برای پرستو برای فریبا ، برای سعید ،برای آرمین ،برای ابرشیر ، برای شاهین ه برای نیلوفر ثانی برای نیلوفر برای علی جباری برای سید حسام برای فرزاد برای صبا برای میثم برای بامداد
برای نرگس برای مهرنوش برای پویا برای حامی برای سحر و برای برای برای بسیاری از رفقایی که باید مرا ببخشند اگر نامشان به دلیل فراموشی در اینجا نیامده ولی یادشان در قلبم سبز است) امروز 1401.09.22برای رفع عطش این دلتنگی سایت تیوال را باز کردم ولی در کمال تعجب هیچ اثری از هیچکدام از رفقا و پاهای ثابت سایت به جز سپهر جان نبود ، گرد مرده پاشیده اند اینجا ، تیوال بدون ستونهایش چقدر بی ریخت و نازیباست . تنها زیبایی تیوال که ماله ای بود بر چهره پر از سانسور و زد و بند و پر از پلشتی اش همین اعضا و کاربران فرهیخته و
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید