نمایش›خانم آوازخوان کله طاس

نکاتی چند در باب متن اجرا:
- در دنیای امروز بین انسان ها عملا هیچ ارتباط حقیقی وجود ندارد و تنها توهمی از ارتباط وجوددارد و زبان که یکی از مهم ترین ابزارهای ایجاد رابطه است و شالوده کنش های آدمیست، کارایی و قدرت خود را از دست داده است و کلمات به صورت بسته های آماده و از پیش تعیین شده به صورت کلیشه ها، عادات و تکرار درآمده اند.
- در اینجا هیچ اتفاقی نمی افتد. هیچ چیزی گفته نمی شود. در اینجا  آدم ها حرف می زنند برای اینکه چیزی نگویند.
- ما در اینجا فقط به احساس های لطیف تر، به بخش زنده وجودمان نیاز داریم پس بگذاریم شعور عادیمان پشت در سالن بماند.

کمی درد و دل:
قصه شروع ما، قصه ابتدای راه ما، قصه مشکلات و سختی های ما، غصه کم آوردن ها و ناامید شدن های ما،  قصه دویدن و نرسیدن و پشت در ماندن های ما، قصه یافتن ها و پیدا نکردن های ما،  قصه ما شدن های ما، قصه از ۷ دی ماه ۹۷ شروع شد، جایی که ما تصمیم گرفتیم یکی از سخت ترین و پیچیده ترین متون ادبی جهان را کار کنیم.
همیشه شروع سخت بوده و ترسناک. همیشه اولین ها ناممکن و نشدنی به نظر می آن و تمامی این ها برای کارگردانی این اثر دو چندان می شود اما من و گروهی عاشق دلسوز و بی ادعا و مسؤولیت سنگین من در قبال زمان و هنرشان.
دویدن و دویدن و دویدن و نرسیدن، گشتن و پیدا نکردن، ماندن و جلو نرفتن و در این میان زمان چه نامردانه  به جلو حرکت می کرد و ترس و ناامیدی دو چندان می شد اما خدا بود و دعای پدر و مادرم. همه چیز این پروژه سخت بود.
متن، کارگردانی، طراحی، بازی و حتی سالن گرفتن، اما من ایمان داشتم به گروهم و خدایی که بود و گوشی که صدای من را می شنید و چشمی که مرا می دید و دستی که مرا می گرفت...