فیلم‌تئاتر›زیرزمین

یادداشت کارگردان:
زیرزمین روایت برادر و خواهری یتیم است که در خانه یک سرهنگ فراری زمان شاه به سختی زندگی می کنند. ماندگار بیمار و عقب افتاده است و صفورا که ده سال کوچکتر است بار خانواده را به دوش می کشد، اما حرف و حدیث های بسیاری پشت سر اوست. از طرفی اسماعیل، قصاب محل، با برنامه ریزی قبلی سعی در تصرف زندگی آنها دارد. صفورا با طرح یک نقشه خطرناک قصد دارد تا پولی به دست آورده و از این وضعیت بگریزند اما موانعی پیش رو دارد. در این حین زمزمه های بازگشت سرهنگ زندگی آنها را بیش از پیش به هم می ریزد.
این لایه بیرونی داستان زیرزمین است. اما همه داستان نیست. زیرزمین داستان پیچیده ای از آدم ها و روابط بین آنهاست. روایت زندگی طبقه ای از جامعه است که در زیرِ زمین دفن شده اند. زیرزمین شاید داستان زندگی همه ما باشد. زندگی در پشت ماسک های مصنوعی، خو گرفته با درد و رنجی که حتی به آن عشق می ورزند، حکایت آدم های فراموش شده، حکایت کسانی که در جایگاه خودشان نیستند. در زیرزمین هیچ چیز سر جای خودش نیست.
شخصیت های اصلی نمایش زیرزمین صفورا و ماندگار هستند. اما حضور شخصیت های غایب این نمایشنامه را به هیچ عنوان نباید دست کم گرفت. شخصیت هایی که همه نماد و سمبل هستند و بار دراماتیکشان روی داستان کم از شخصیت های اصلی، در این قصه ما با دو شخصیت چند وجهی سر و کار داریم و چندین شخصیت غایب که بار دراماتیکشان روی قصه کم از کاراکترهای اصلی نیست.
آرش عباسی در زیرزمین به کنکاش زندگی طبقه ای از جامعه می پردازد که در زیرِ زمین دفن و فراموش شده اند. آدم هایی که احساس دارند و آرزو … عشق می ورزند و طالب عشق هستند … آدم هایی که گرفتارند و پای بسته … آدم هایی که به درد کشیدن خو گرفته اند … زیرزمین شاید حکایت زندگی همه ماست. مایی که سر در زیر برف فرو برده و به زندگی خو کرده ایم. مایی که به جابجایی و فراموشی آدم ها عادت کرده ایم … اینجا همه پشت نقاب های خودساخته پنهان شده اند تا شاید اندکی درد و رنج خود را فراموش کنند. حتی ماندگار قصه ما که معتقد است درد کشیدن بهترین مُسکن است!